2011 - Nostalgic Obsession

A dedication to people, who are making a difference in my life with their presence.. 



Time comes; Time goes; Moments stay; Memories stay.... while I tried to capture memories of 2011, the most interesting thing that stays on top of the mind is the power of relationship and the influence of our subconscious mind in shaping up these relationships.

Trust me - A simple message which says “You rock.....” can really make wonders. All that people need, is an encouragement – “from the heart”.  Majority of people fall into two categories. 1. Who always needs somebody to encourage/suggest things and 2. Who always interferes in the name of suggestions. Nothing much wrong in the first category, for the mind is made that way. But the chances of worrying less are more, when we stop with suggesting things, rather than expecting people to follow what (ever) we say. Had tough time forgetting Mr Aristotle this year, for his quote “Man is a social animal”.

Relationship is also not about winning others; is about letting people win and when you make them win, you actually realize that you have already gone past the victory line. This letting people win needs one to accept reality along with patience. Talking of patience, the level of patience is directly proportional to the success of the relationship, according to me, while it is unfortunate that some have to wait until their next birth to realize this.

Time and again realized, mind power is really influential. The power of mind is such - it can find reasons to do or not to do a thing, ceteris paribus. The best part is - the mind laughs at those for which it cried before and cries at those it laughed at. While life is full of uncertainties, change is the only thing that is constant and we all understand this - still reacts to uncertainties, involuntarily many times.  Reminds me of a quote of Arthur C. Clarke - As I grow to understand life less and less, I learn to love it more and more.

What a true love can achieve was well potrayed through the emotionally rich movie “MAYAKKAM ENNA”, without any cliched frills. While this movie will always have a special place in my heart for “YAMINI” and for the deft narration, Pirai Thedum number by playback singer Saindavi, deserves a ‘special’ mention.  

My memories of 2011 will not be complete, if I don’t mention about this (beloved) blog of mine, which I started in early 2011, after a lot of thinking – 99% to start the blog and 1% to write the blog. Never realized my thought process can ramble from Osama/Obama to most treasured relationship – Mother.  Thanks to all those who influenced my thoughts, shared their feedbacks, provide continuous encouragement. 

Last but not the least, for good or bad reasons, the world has become competitive and become a stage for the survival of the fittest. Realized that the concept of RAT RACE, a pointless pursuit, though traditionally being referred to things @ work, it is applicable in all our personal lives at some point in time.  Looking forward to a year without this race.

Would love to close this blog with one of the most favourtie lines that I heard in this year:
யார் மாதிரி இருப்பதும் வெட்கபடவேண்டிய விஷயம். நீ நீயாக இரு... !!!!

Yet.....

Few things in our life where

We know our opinions are not always right... yet....

We know our assumptions may not be always right... yet....

We know smoking is injurious to health... yet....

We know relationship is all about understanding... yet....

We know our Parents always care about us... yet....

We know our kids are naughty... yet....

We know our wife take time to get ready for an outing... yet....

We know our husband do lie sometimes... yet....

We know our close buddy's faults... yet....

We know politics exist in every organization... yet....

We know our performance always falls short of manager's expectation (or atleast its said so)... yet....

We know our salary amount every month... yet....

We know our salary gets credited only on a specific day... yet....

We know we get our bills every month (and will have to pay it)... yet....

We know certain things are not in our control... yet....

We know the future is uncertain... yet....

We know certain relationships doesn't last long... yet....

We know certain relationships do last long... yet....

We know we should be silent many times... yet....

We know we should speak out sometimes... yet....

We know ourselves... yet....

கொலு வந்தாச்சு

ஒரு வழியா கொலு வெச்சாச்சு..... 9 நாள் விசேஷம்... போன வருடம் தான் என்னிடம் என் நண்பர் கேட்டாரு... கொலு எதுக்கு ? ஏன் வெக்கனும் ? என்ன ஐதீகம் ? இப்படி கேட்ட உடனே கொஞ்சம் ஆடித்தான் போனேன்... இருந்தாலும் இந்த முறை கொலுக்கு படி வெக்கும் பொது தோன்றிய சில எண்ணங்கள்..

பொதுவா கொலு 3 அல்லது 5 அல்லது 7 படிகளில் பொம்மையை அடுக்கி வைப்பார்கள்... இந்த எண்களுக்கு பின் நிச்சயம் எதோ அர்த்தம் இருக்க வேண்டும்.. என்னவாக இருக்கும் ?

3 வள்ளி வடிவத்தில் இருக்கும் இச்சா ஷக்தி, தெய்வயானை வடிவத்தில் இருக்கும் கிரியா ஷக்தி, அழகன் முருகன் வடிவத்தில் இருக்கும் ஞான ஷக்தி யாக இருக்கலாம்;  இல்லை சங்கீத மும்மூர்த்திகள் மூன்று பேரை அவர்கள் பக்தியை குறிப்பதாக இருக்கலாம்; நவராத்திரி பண்டிகை துர்கா, சரஸ்வதி, லக்ஷ்மி என்று மூன்று தேவதைகளை கொண்டாடுவதன் அடையாளமாக இருக்கலாம்.. படைத்தல், காத்தல், அழித்தல் என்பது இந்த உலகத்தில் தவிர்க்க முடியாது என்று உணர்த்தி கொண்டிருக்கும் பிரம்மா, விஷ்ணு, சிவனை குறிப்பதாக இருக்கலாம்...சொல்லி கொண்டே போகலாம்..

5  பஞ்ச பூதங்களை வணங்க வேண்டும் என்று குறிப்பதாக இருக்கலாம்.. ஐம்புலன்களையும் அடக்கி வாழ வேண்டும் என்று உணர்த்தும் விழாவாக இருக்கலாம்; விஷ்ணு சஹஸ்ரநாமத்தையும் சேர்த்து 5 வேதங்களை குறிப்பதாக இருக்கலாம்... பஞ்சாங்கம் சொல்லும் திதி, வாரம், நக்ஷத்ரம், கரணம், யோகம் ஒருவரது வாழ்க்கையில் எவ்வளவு முக்கியம் என்பதை குறிக்கலாம்; பஞ்ச பாண்டவர்களின் பக்தி, நேர்மையை குறிக்கலாம்... சொல்லி கொண்டே போகலாம்..

7 குண்டலினியின் மூலாதாரம், ஸ்வாதிஷ்டானம், மணிபூரகம், அனாஹதம், விஷுத்தி, ஆங்க்யா, சஹஸ்ரம் சக்கரங்களை குறிப்பதாக இருக்கலாம்; சப்தரிஷிகளை வணங்கும் விதமாகவும் இருக்கலாம்; நவக்ரஹங்களில் ராஹு கேது என்ற சாயா க்ரகங்கள்  அல்லாத ஏழு க்ரகங்களை குறிக்கலாம்; வாரத்தின் ஏழு நாட்களையும் நாம் வணங்கி துவங்க வேண்டும் என்று குறிக்கலாம்; ஏழு ஸ்வரங்கள் அடிப்படையில் அமைந்த பாடலும் அதன் மூலம் உணரும் பக்தியையும் குறிக்கலாம்; சொல்லி கொண்டே போகலாம்..

சரி... ஒரு உதாரண கொலுவை எடுத்துப்போம்.. 3 படி என்று வைத்து கொள்வோம்.... கீழே இருக்கும் நிலை என்னவாக இருக்க முடியும் ? மர ஜடமாக நாம் இல்லாமல், இயற்கை அன்னை கொடுக்கும் பொருள்களில் இருந்து வாழ ஆரம்பித்து திருமண பந்தத்தில் இணைந்து இந்த உலக வாழ்க்கையில் ஈடு படுகிறோம்... நமக்கு விதித்த கடமைகளை ஒழுங்காக செய்து நம் வாழ்கையை அடுத்த நிலைக்கு எடுத்து செல்ல வேண்டும்..

அடுத்த நிலை என்றால் என்ன ? கடவுளை வணங்குவது.. மேலே சொன்ன பல விதமான பக்தி நிலைகளில் அல்லது வெளிப்பாடால் வணங்குவது... கோவிலுக்கு போவது; கடவுள் பெயரை உச்சரிப்பது; கடவுள் பூமியில் 10 அவதாரங்களில் தோன்றி மனிதன் எப்படி வாழ வேண்டும்.. எந்தெந்த நிலைமையில் எப்படி சமாளிக்க வேண்டும் என்று நமக்கு சொல்லி தந்ததை நினைந்து அதன் படி நடக்க வேண்டுவது.. என்று நம் வாழ்கையை அடுத்த நிலைக்கு எடுத்து செல்ல வேண்டும்.

அடுத்த நிலை ?? அது நமக்குள் இருக்கும் கடவுளை அறியும் நிலையாக இருக்கலாம்.. 3 சக்திகளை உணர்ந்து, ஐம்புலன்களை அடக்கி வாழ்ந்து; பஞ்ச பூதங்களை வணங்கி; குண்டலியின் மூலம் நம்மை நாம் உணர்வது... கடவுளாகவே மாறுவது; எந்த ஒரு ஜீவனும் கடவுள் தான்.. அவனுக்குள் கடவுள் இருக்கிறான் என்று உணர்வது.. உணர்ந்து மற்றவரை மதித்து வாழ்ந்து முக்தி நிலையை அடைவதாக இருக்கலாம்..

இவ்வளவு தானா இருக்கும் ? இத்தனை யுகங்களாக கொண்டாடும் நவராத்திரி பண்டிகைக்கு பின் ? யோசிக்க வேண்டிய விஷயம் தான்....

(OLD) Age Matters

After almost two months, full of confusions, stress, drama and trauma and what not, well back to blogging just to rewind and record my respects and regards to all the Old Age Friends, whom I came across...well yes as Helen Rowland says "Life begins at 40 -- but so do fallen arches, rheumatism, faulty eyesight, and the tendency to tell a story to the same person, three or four times." But majority of Old Age Friends whom I met are well into their 60s (with all those characterestics said by Helen)..  What really caught my attention while I read Helen's quote is the number 40 and am sure many of my friends who are reading this blog must have begun their life or about to begin.... well .....

The most common concern / quality, I found in many of Friends is the feel of younger generation not hearing them - atleast my observation is that they are not expecting youngsters to listen to them.. they are just expecting them to hear... and what young age seem to not like is listening for the first time, forget about hearing it the 3rd or 4th time...and keep complain that our Old Age Friends keep repeating things and actions..  And when I say this, I am sure lot of us go back in our life or may the previous week's incident when we complained of one such thing.. and I will be slightly over 100% right when I can guess that each one of us would have atleast had one incident per week in our family .. in our society..

Well  in the last 2 months, life also recorded few situations like, a kid tells the same thing atleast 50 times the same thing to her father and the father listening to it with same enthusiasm every time;  friends telling the same thing or talking about the same thing or doing the same thing atleast 100 times; people going and talking to Boss about increment and justifying our "repeated" work every little chance that we get; wife telling the same thing non stop and most importantly husband hearing it everytime as if its the first time; and the list can be endless.

According to the recent survey, in India, more than 60 percent of households are nuclear and 8.94 percent of the population is aged 60+, indicating that the aged are in greater need of support than ever. I am not saying every Old Age Friend is ignored for the fact that they are repeating things often... or asking (same) questions again and again..(who doesn't do that? and everybody does that when they wear different hats)...Not hearing what they say makes them feel being ignored, which are forcing them to get their life settled in the Retirement homes (more known as Old Age Homes)....According to recent survey in India, Population Research Centre, Gujarat, 34% of population are joining these homes in expectation of better care and 68% of population force themselves to join due to family situations and 13% come looking forward to companionship....

What is really confusing about the increasing trend of these is, should it be in Government's agenda (countries like Japan, China, UK, India) to take care of its ageing population primarily or should it be family's ?... Isn't it like asking a 3rd person to take care of our kids for life time when we ignore / handover our own Old Age Friends, who introduced the world to us ? Well you may ask what about those single Old Age Friends who don't have family ??? hmmmm if I ready your mind correctly, one option would be to adopt them as your Father or Mother (and take care of them) for there is no rule that stops you....

பொறுமை

இன்றைய வாழ்க்கையில் முள் குத்தினால், வலி போவதற்கு, மருந்து போட தயாராக இருக்கும் நாம், முள்ளை எடுக்க முயலுவதில்லை... காரணம் வலிக்கு மருந்து போடுவது சுலபம்... உடனே சரியாகலாம். பொறுமை தேவை இல்லை..

அவசரப்பட்டு வாழ்க்கையை முடித்துக் கொள்ள தயாராக இருக்கும் பல பேர் நடுவில் பொறுமையோடு வாழ்க்கையை நடத்துபவர்களும் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள். அப்படிப் பார்த்தால், வாழ்க்கையில், பலர் ஏதோ ஒரு இலக்கை அடைகிறார்கள்; சிலர் விரும்பிய இலக்கை அடைகிறார்கள். வெகு சிலரே பொறுமையோடு பயணத்தை அனுபவிக்கிறார்கள்.

பொறுமை மதிப்பிற்கும் போற்றுதலுக்கும் உரிய ஒரு அறிய குணம். இன்றைய வாழ்வில் பொறுமை சாதுக்களுக்கும் சந்யாசிகளுக்கும் உரிய ஒரு குணமாகப் பார்க்க படுவது தான் அவலம். பிள்ளைகளுக்கு பொறுமை கற்றுத்தர தயாராக இருக்கும் நிறைய அம்மா அப்பா வுக்கு பொறுமை கிலோ என்ன விலை என்ற அளவில் தான் தெரியும். வாழ்வில் 4 வயதில், அப்பா 40  வயதில் சாதித்ததை எல்லாம் (சாதிக்க தவறியதை எல்லாம் கூட) பிள்ளை சாதிக்க வேண்டும். இல்லை என்றால் எதோ தெய்வ குத்தம் செய்தது போல, குழந்தையை குற்ற உணர்ச்சியில் வளர்க்க பல பெற்றோர்கள் தவறுவதே இல்லை. வாழ்க்கையே ஜெய்க்க மட்டும் தான் என்ற எண்ணத்தில் மட்டுமே வளருகின்ற ஒரு சமுதாயம் வளர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. 

பொறுமை, காத்து தெரிஞ்சுக்க வேண்டிய விஷயம். பொறுமை, எது நடந்தாலும் கவலை படாமல் இருப்பது இல்லை.. கஷ்டமான, இக்கட்டான சூழ்நிலையில் நாம் எவ்வளவு துணிவோடு காத்திருக்கிறோம் என்பது தான். . அதுவும் விரக்தி அடையாமல் காத்திருப்பது வெகு சிலரே..  நல்லது நடக்கும் என்ற திடமான எண்ணம். நல்லதே நடக்கும் என்ற நம்பிக்கை.. வாழ்க்கை பற்றிய பார்வை; புதிய பார்வை; புதிய அனுகுமுறை...எதுவுமே செய்யாமல் காத்திருப்பது இல்லை பொறுமை... எல்லாம் செய்த பின், நல்லது நடக்கும் வரை இருக்கும், வெய்டிங் டைம். ஓஷோ சொல்வதைப் போல இரு நீண்ட இரவுக்குள் இருக்கும் சிறிய பகல் இல்லை வாழ்க்கை.. இரு நீண்ட பகலுக்குள் புதைந்து போகும் சிறு இரவைக் கொண்டது, என்று புலப்படும் போது தெரியும்... வேகத்தை விட விவேகம்  நல்லது என்றும், பொறாமையை விட பொறுமை சிறந்தது என்று.

நம் பொறுமை, நமக்கான ஆயுதமாக, நம்மிடம் இருக்கும் வரை ஆபத்தில்லை.. ஆனால் அது அடுத்தவருடைய ஆயுதம் ஆகுமானால் பேராபத்து.

its all about understanding.......

It’s been a while since I wrote anything on the blog and for that matter never thought anything to write......

How many of us have heard people saying that "somebody has not understood me”.... well its very natural for wife to complain about husband not understanding her and vice versa; parents not understanding their kids; between friends and between any two individual... the question of understanding each other is always worth understanding...and life is all about understanding somebody, some things in some way or the other.

When I say that somebody has not understood me, it could be genuinely true; or it may be just my understanding about them... may be an example would better illustrate this: a teenage boy feels that his mom is not allowing him to stay outside for too long and has not understood her freedom and feelings; but on the other hand, his mother might be worried about 101 things that this boy is vulnerable to – for his age. Views differs opinion differs... but all said and done - majority of difference of opinions come from not understanding what others have understood.

One simple way, based on my understanding, to solve this misunderstanding could be stop grumbling “I am not being understood” and look at the other side of the coin and stop thinking for few minutes (or hours even). Then start looking at the other person and start understanding him / her. Most importantly understand the person unbiased. If the person is very close to you and worth spending time, take a paper and pen and put his positives and negatives... forget the myth that you are not being understood.  Analyze the person as much as you know and try to find something new about the person; don’t ask for references about this person; keep thinking, compare and contrast situations, interactions and his reactions at various times... Don’t ask me “how will this help the situation?” it will... as the result of this process. You will know that this process of analyzing will not help the other person to understand you; instead you will be able to understand the situation and person much better... the situation, the reason, the person will be very different before and after this process... and most importantly, will help you to identify how much of the understanding by other person going to help you; whether it will improve the situation or worsen the situation; imagine a case where the person has never understood you before – what is the point now if he doesn’t understand; or the other way round – if he has always been understanding why complain... understand he has reasons...well... was just about to post this blog when I saw this quote – “ As I grow to understand Life less and less, I learn to love it more and more” – Arthur C. Clarke. Shouldn't we love our own life ??

Obama Vs Osama

Well, the whole world (and especially America) seem to be broadcasting and sharing news and videos about how Osama Bin Laden, the icon of terrorism is killed. But the pages of history will always show how America and Osama were close buddies. People have still not forgotten how Presidents of US including Jimmy Carter and Ronald Reagan supported Osama in favour of Afganisthan against Soviet Union for 10 years. After this whatever happened is history. If you think this blog is going to be on history, I would better stop your thought process and say the intention is not that.

What caused my confusion more, further to the reading of news papers and websites about this America-Osama equation is how people change over the period and most importantly use people for their advantage. I also see lot of people, who tweet or post in forums, saying America is wrong (like how I started this blog) quoting all history and how Osama (and terrorism) were nurtured and now shown / project the victory over Osama. Take a deep breath.. Now answer.... Are we not doing what America has done 'conceptually' to Osama, all through our life to others ? Simple, just because our kids should not disturb us in kitchen, we allow kids to watch TV (and dont' watch what they are watching)... In the pretext of respecting our kid's privacy, we introduce them, to having a private room with computer, and worry during their adolescence.... Just because our kids are too young, we tell lies in front of them to our wife, father, mother and indirectly teach them the habit of lying....In the so called 'corporate culture', do we not encourage somebody in our team to fight for us and make that as their habit and then give PA based on their 'habit'.... Do we not give bribe to fast track things and blame the government for corruption... Most importantly, in this money minded, materialistic economy, do we not see everybody as what we are and not how they are; and forget the true color of people around us and our own life ?

Just happened to see a fantastic quote, which says "Personality is, Who we are & What we do, When EVERYBODY is watching. Character is, Who we are & What we do, When NOBODY is watching". Time and again, its proven that, we dont' want to be seen as what we are, by others. We keep changing ourselves, rather our character, not only based on situations, but based on people whom we talk to, whom we meet up with, whom we (intend to) love and hate, in every possible manner. There is never an issue in changing from bad to good, innoncence to intelligent but changing oneself to give a different, or rather mis representation of oneself, is very dangerous and could jeopardize the growth of not just the person concerned but his future generation.

What are we (possibly) trying to achieve by showing as a different person? Money - that is not destianed to be with anybody forever....Fame - that which will not be permanent, if we continue to show different colors....Social Status - Again lasts as long as a sensible (or senseless) person comes on top of us....People - Believe me.... for people who dont' see people as they are, they will not be surrounded by people whom they think they are....

Well we are behaving conceptually in the same way America behaved with Osama not only with people whom we know; but with our future generation, which will ensure more Osamas are made than Obamas.

நீயா நானா

நீயும் நானும் எனும் வாழும் கலை மறந்து, நீயா நானா என்று வாழும் நிலை வந்த இந்த சமுதாயத்தில் வருவது... விஜய் டிவியில் வரும் "நீயா நானா" நிகழ்ச்சி. தாய் தந்தை, கணவன் மனைவி, அண்ணன் தங்கை, மாமியார் மருமகள் என ஆரம்பித்து, இயல்.. இலக்கியம்.. சமூகம்.. என்று பல்வேறு தலைப்புகளில் வாரம் தோறும் வார்த்தைகள் வாள் வீச்சு நடத்தும். இது ஆரோக்யமான யுத்தமாக இருந்தாலும், சமீபத்தில் பார்த்த ஒரு தலைப்பு சிந்திக்க வைத்தது என்று சொல்வதுடன் குழப்பத்துக்கு வித்திட்டது என்றால் அது மிகையாகாது.  

இப்போது இருக்கும் அம்மாக்கள் பற்றிய பிள்ளைகளின் எண்ணம்  அம்மாக்கள் தோற்றத்தில் (?), அழகியலில், எப்படி எல்லாம் மாறவேண்டும், பிள்ளைகள், அம்மாக்கள் பற்றி மனதில் வைத்திருக்கும் உருவகம் என்ன ? பேசுவோம் என்று இந்த நிகழ்ச்சியை நல்லபடியாய் கைதட்டி கோபிநாத் ஆரமிக்க, இதோ பிள்ளைகளின் எதிர்பார்ப்புகள் / எண்ணங்கள்:

எங்கம்மா ரொம்ப simple -ஆ  இருப்பாங்க - எனக்கு அது சுத்தமா புடிக்காது, நான் ரொம்ப modern (?)-ஆன பொண்ணு. அழகின் அடிபடையில் இவளா உங்க மகள்னு கேக்கும் போது ரொம்ப bad-ஆ feel பன்றேன். நான் rich-ஆ modern-ஆ  இருக்கும் போது அம்மா ரொம்ப சிம்பிள்-ஆ பழைய ஆளா இருக்கறது uncomfortable-ஆ இருக்கு. எங்கம்மா designer saree கட்டிக்க மாட்டேன்றாங்க, பழைய style-அ கட்டிபாங்க. எங்கம்மா ஒல்லி ஆகனும். எங்கம்மாக்கு saree -க்கு பின் போட தெரியாது. எங்கம்மா hair cut பண்ண மாட்டாங்க. எங்கம்மா பூ வெச்சிப்பாங்க. என்னையும் வேற வெச்சிக்க சொல்லுவாங்க. அது எனக்கு சுத்தமா புடிக்காது.  எங்கம்மாவை shopping mall-க்கு கூட்டிட்டு போக அசிங்கமா இருக்கு. மத்த அம்மாக்களை பாக்கும் போது எங்க அம்மா இப்படி குண்டா கொஞ்சம் பாக்க ரொம்ப simple-ஆ இருக்காங்களேன்னு வருத்தமா தான் இருக்கு.

எங்கே போய் கொண்டிருக்கிறது இளைஞர் சமுதாயம் ? அம்மா என்ற சொல்லில் ம் ம என்று 2  மெல்லின எழுத்து வைத்ததே அவள் இரண்டு மடங்கு மென்மையானவள் என்று உணரத்தானே ? என் அம்மா இப்படி இருக்க வேண்டும், அப்படி இருக்க வேண்டும், என்று சொன்ன பிள்ளைகள் கடவுள் கொடுத்த என் அம்மா (கடவுள் போல்) குறை இல்லாதவள் என்று சொல்ல தயக்கம் காட்டியது வருத்தப்பட வேண்டிய விஷயம். நம்மை சுற்றி இருக்கும் எல்லாவற்றிலும் (மனைவி நண்பர்கள் உள்பட), பணம் அழகு பதவி என்று பார்க்கும் மன நிலைக்கு நம்மை நாமே மாற்றி கொண்டுவிட்ட போதிலும், நாம் வளர்ந்த பின் இப்படி இருக்க வேண்டும் என்று நாம் பிறப்பதற்கு முன்னே கனவு கண்ட நம் அம்மாவிடமும் இப்படிபட்ட எதிர்பார்ப்புகள் இருக்கிறது என்று சொன்னால், இது ஆபத்தான வளர்ச்சி.

நம் தாய் இந்த வாழ்கை கடலின் கலங்கரை விளக்கம். எந்த பிரச்சனையாக இருந்தாலும் அன்பால் மட்டுமே சரி செய்து விடும் பலம் கொண்டவள். தாய்மை வேண்டும் என்று விரும்பி பெற்று; விரும்பியதை அடைந்து விட்டோம் என்று கர்வம் கொள்ளாதவள்; மெழுகைப்போல் நம் வளர்ச்சியை, ஊருக்கு வெளிச்சம் போட்டு காட்டுபவள்.....

உலகில் எல்லா அப்பாக்களும் ஒரே மாதிரி இருந்தாலும், ஒவ்வொரு அம்மாவும் ஒவ்வொரு விதத்தில் தனித்துவம் பெற்ற காவல் தெய்வம்.. குலதெய்வம் தான் என்று அறியும் இளைஞர் சமுதாயம் - அம்மாவை போல் அழகு.......

வானமே எல்லை

கருவறையில் இருக்கும் குழந்தைக்கு தாயின் கர்பப்பை எல்லை. அதன் பிஞ்சு கால்கள் தரையில் பட்டவுடன் தாயின் நிழல் கலங்கரை விளக்கம்.  நடைபயிலும் போது தந்தையின் கைப்பிடியே ஆதாரம். சற்றே வளர்ந்தவுடன் ஆசிரியர் தான் எல்லை. பின் இந்த சமுதாயம் அவன் எல்லை. இதை படித்தவுடன் மனிதன் சுதந்திரம் அற்றவன். எப்பொழுதும் ஏதோ ஒரு எல்லைக்கு உட்பட்டவன் என்று நீங்கள் நினைத்தால் நான் சொல்ல வருவது வேறு, நீங்கள் புரிந்து கொண்டது வேறு என்று அடுத்து படித்தால் உங்களுக்கு நிச்சயம் புரியும்.

மனிதன் வளர வளர அவனது மனத்திறன், அறிவுத்திறனும் வளர்கிறது. மனத்தின் வளர்ச்சி மனிதனின் வளர்ச்சி. அதுதான் அவன் வாழ்கையின் எல்லையை நிர்ணயிக்கிறது. அப்படிப் பார்த்தால் மனதின் வளர்ச்சிக்கு, இதுவரை, யாரும் எதுவும் எல்லை விதிக்கவில்லை. அப்படி ஒன்று இருப்பதாகவும் சொல்லவில்லை. சுருக்கமாக சொல்ல வேண்டும் என்றால் மனித வாழ்கையின் எல்லைக்கு ஓர் எல்லை என்பது கிடையாது. குழந்தை தவழ ஆரமிக்கும் போது வீட்டின் நான்கு சுவர் தான் அதன் எல்லை. அனால் வளர்ந்தபின் வானமே எல்லை.

வெறும் பேப்பர் போடுவதோடு நிறுத்தியிருந்தால் அந்த தெரு மட்டுமே அந்த சிறுவனுக்கு எல்லையாகிப் போயிருக்கும், அல்லது இராமேஸ்வரம்
இரயில் நிலையம் எல்லையாகிப் போயிருக்கும்.  அனால் வாழ்க்கையில் இன்று பல பேர் மதிக்க கூடிய, உயர் பதவியில், ஏன் அனைவரும் போற்றும் நல்ல மனிதராக நம்மிடையே திரு. அப்துல் கலாம் இருக்கிறார். அவர் தன் மனதையும் அறிவையும் திறந்து வைத்திருந்தார், இன்று நாடு போற்றும் நல்லவராக வாழ்ந்து வருகிறார். தனி மனித வாழ்கை மட்டுமில்லாமல் இந்தியாவின் வளர்ச்சிக்கே எல்லையில்லை என்று மக்களுக்கு புரிய வைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்.

வெறும் செருப்பு தைக்கும் கடையின் கல்லாப் பெட்டி தான் வாழ்கையின் எல்லை என்று எண்ணியிருந்தால் நாம் லிங்கனை இழந்திருப்போம் அல்லவா ?

உதாரணம் என்றால் அப்துல் கலாம், லிங்கன் தானா என்று நீங்கள் யோசிகிறீர்களா? நாட்டில் எல்லாருமே ஜனாதிபதி ஆக முடியாதே என்று உங்கள் மனம் யோசிப்பதை என்னால் உணர முடிகிறது.

என்னுடைய அடுத்த உதாரணம் ஆச்சரியமான மனிதர். பொறுமைசாலி. வாழ்க்கையில் முன்னேற வேண்டும் என்று துடிப்புடையவர். அடுத்தவருக்கு இவரை பிடிக்கிறதோ இல்லையோ, உங்களுக்கு மிகவும் பிடித்தவர். யாரென்று யோசிக்காதீர்கள். வேறு யாரும் இல்லை. நீங்கள் நீங்களே தான். சில வினாடிகள் உங்கள் வாழ்க்கையில் கடந்து வந்த பாதையை (யாருக்கும் தெரியாமல்) சற்றே திரும்பிப் பாருங்கள். எதாவது ஒரு கட்டத்தில் ஏதோ ஒரு நிலையில் உங்களின் எல்லை, வளர்ச்சி எப்படி இருந்துது? இப்போது எப்படியிருக்கிறது? வளர்ச்சி உங்களுக்கே புரியும். புடிக்கும். அடைந்த வளர்ச்சி வெளிச்சமிடப்படும். சாதனைகள் சத்தம் போட்டுச் சிரிக்கும். வாழ்க்கையின் வீர்யம் அதிகரிக்கும். தடைக்கற்களாக இருந்த இடத்தில் உங்களின் வெற்றிக் கோடி பறக்கிறதை கண்கூடாகப் பார்ப்பீர்கள்.

வாழ்வில் சாதனைகள் செய்யவும், போதனைகள் பெறவும் இது தான் எல்லை என்று எப்போதும் கிடையாது. அடைய வேண்டிய சாதனைகள் கணக்கிலடங்கா.  அறிவுக் கண்ணால் மனதை திறந்து வைத்துக் கொண்டு இந்த உலகத்தைப் பார்க்க கற்று கொண்டால் எராளமான வாய்ப்புகள் வாசற்படி வந்து நிற்கும் என்பது உறுதி. அப்படி உள்ளோர்க்கு வானம் தான் எல்லை.

அடைய வேண்டியவை ஆயிரமிருந்தாலும்

நமக்குள் நாமே அகப்பட்டுக் கொண்டால்

அடைவது என்னவோ அர்த்தமில்லாத

ஆதி மனித வாழ்க்கை தான்.

(2006 ஆம் ஆண்டு தட்ஸ்தமிழ் இணையத்தளத்தில் பிரசுரமான என்னுடைய கட்டுரை இது).

Reality ?

It was a bright morning when our friend Mr. M was having coffee along with his wife, sitting next to him, cutting vegetables. Mr. M as his friends used to call him is well into his 50s; typical middle class Indian father who is about to have his retirement shortly and was desparately trying to send his son abroad for a job. His recent addiction is Internet (for it has not spared anybody!) and he makes sure he reads news from all possible web sites, as he loves to keep himself up to date.

As he was browsing the rediff.com and read about Anna Hazare's fasting unto death he got keyed up (like every Indian) and started his views about corruption in India. He went on about telling how loyal politicians were in those days and how bad the situation is now. Every department in India seem to be corrupted and not a day passes by without somebody bribing somebody in India. Mrs M, though was listening to all this, was more worried about preparing lunch before her son comes back home.

Our friend went on about his experience in bribing the authorities for registering his 'own' land near his native. He was scolding all those authorities who made him run from pillar to post for completing their work and how he ended up giving huge money to get it done. He went on praising various movements from Gandhian days where such corruptions were fought against and opined that such leaders and movements are the most required in this corrupt India.

He went ahead and looked into google to find about the corruptions in India to share it with Mrs. M, who was just listening to all this without much to say. All she knows was her husband and her son for almost 20+ years now and is continuing to be a good wife and mother. Mr. M quoted, Wikipedia "A 2005 study done by Transparency International in India found that more than 15% of the people in India had firsthand experience of paying bribe or peddling influence to get any type of job done in a public office. As of 2010, India is amongst the most corrupt governments in the world, though one of the least corrupt in South Asia. In July 2008 The Washington Post reported that nearly a fourth of the 540 Indian Parliament members faced criminal charges, "including human trafficking, immigration rackets, embezzlement, rape and even murder". An international watchdog conducted a study on the illicit flight of money from India, perhaps the first ever attempt at shedding light on a subject steeped in secrecy, concludes that India has been drained of $462 billion (over Rs 20 lakh crore) between 1948 and 2008. The amount is nearly 40% of India's annual gross domestic product.

Mrs. M who was silent, all the while, started off by saying corruption is everywhere. From the moment she walks out of home in the morning to vegetable shop, where the seller cheats on weighing machine, then to postman who comes home who wants 100 Rupees from 1000 Rupees Money Order, then to Servent Maid who takes away washing powder or whatever she can from owner's home, the Gardener who takes advantage of the money that is given to buy relevant things, the cooking gas delivery guy who demands money for doing his job, the township security who expects money from owners for every single festival in India (and sometimes abroad), and said movies like Mudhalvan, Anniyan, Shivaji are all true reflection of the society and has to be curbed out. She even said that there is not much difference beween older days and now just that the amount of corruption has grown from Thousands to Laksh to Crores to Lakh Crores..

She went on with her views about upbringing of a child and how corruption is being taught by Parents. At the age of 5, we GIFT him with sugar candy IF he says his rhymes; at the age of 10, we GIFT him with bi-cycle IF he comes first in his studies; at the age of 20, we GIFT him with motor bike IF he achieves something (which he is rightfully supposed to do) and the list goes on and is being followed in the next generation. May be as a propspective Mother In Law, its but natural for her to have complaints about young mothers ! But the fact is also such we unknowingly get bribe in front of our kids or we bribe our kids too.

Mr. M was surprised when his wife, whom he always thought as an innocent housewife, is able to talk about not only corruption in the streets but was also talking about 2G, 3G, 4G (? - dont' worry sure to come), IPL, Cricket Betting etc. etc....and also culminated saying "Corruptions begins at home".  Obvioulsy she is an average Indian housewife who does not read news papers but doesn't stop herself from listening into all these useful stuff, when people speak about. Though little knowledge is dangerous, this lady knows what she is talking, he felt.

All the while both husband and wife were talking so much about the corruption in India and never realized the lunch time has come. Mrs. M is now getting tensed that she is not able to finish her cooking and went into the kitchen in a second and started her usual chores of work. Mr. M realized its late for his appointment and got ready to go out. While he was just about to get out of the house, he remembered something and he called his wife to get the 10,000 Rupees, from the cupboard, the loan he brought 2 days back to pay somebody (as gift) to get his son's passport.

பார்வை

சின்ன வயதில் பார்த்த சம்பவங்கள்; ஏற்பட்ட அனுபவங்கள்;  இழந்த  இழப்புகள் எதுவுமே மனதை விட்டு மறைவதில்லை... மறைய நாம் அனுமதிப்பதும் இல்லை.... அப்படி அனுமதிக்காமல் விட்டதன் விளைவாக - அன்பு செலுத்தும் காதலியை சந்தேகப்படும்  அளவிற்கு மன நோய் வந்து வாழ்க்கை எப்படி போகிறது - யோசித்தால் புன்னகை வருகிறதோ இல்லையோ அழகாக மந்திரம் சொல்லியது போல் ஒரு படம் - "மந்திர புன்னகை".... சமீபத்தில் பார்த்த ஒரு நேர்த்தியான படம்.. திரு கரு பழனியப்பனின் பார்வை.

இனி என்னுடைய பார்வை - இல்லை  பதிப்பு - இல்லை இல்லை பாதிப்பு.

மனிதனின் சிறு வயதில் இழந்ததை பெறுவது வாழ்கையின் (பாதை மாறி)  லட்சியமாகவே மாறி விடுகிறது; பார்வையும் மாறி விடுகிறது. தன் தந்தையின் குடி பழக்கத்தை பார்த்த பெண் வாழ்க்கையில் அத்தனை பேரையும் குடிகாரனாக பார்க்க ஆரம்பிக்கிறாள்... தன் கிராமத்தில், ஊரில், எங்கேயோ நடந்த நிகழ்ச்சியை வைத்து அத்தனை பெண்ணையும் வெறுக்கும் ஆண் மகன்களும் இந்த உலகத்தில் பார்க்க முடிகிறது... அவரவர்கள் வாழ்க்கையில் பார்த்த கதாபாத்திரங்களை, அடுத்தவர் மீது ஏற்று பார்ப்பதில் நாம் தயக்கம் காட்டுவதே இல்லை. 

மனைவி இப்படி இருக்க வேண்டும் (இப்போதெல்லாம் இருக்க வேண்டாம்) என்று சீரியல் பார்த்து புலம்பும் ஆண்..... அதே போல் சினிமாவில் டூப் போட்டு நடிக்கும் ஒரிஜினல் வில்லன்களை - ஹீரோக்களாக நினைக்கும் பெண்.. எத்தனை எத்தனை பேர் ? ஒன்று தெளிவாக தெரிகிறது. இது பயமுறுத்தவும் செய்கிறது - ஒருவரோடு பேசி விட்டு அவர் நல்லவர் என்று முடிவு செய்வது போய் இவர் கெட்டவர் என்று முடிவு செய்துவிட்டு பேசுவது வழக்கமாகி விட்டது.  இது ஆபத்தில் முடியும் என்பதை உணர மனமும் மறுக்கிறது. நாம் மரத்தை மரமாய் பார்க்கிறோம்; கடலை கடலாய் பார்க்கிறோம்; அனால் மனிதர்களை மட்டும் மனிதர்களாக பார்க்க மறுக்கிறோம்.

நாம் நம் உண்மையான முகத்தை காட்ட எவ்வளவு தவறுகிறோமோ; அவ்வளவு அடுத்தவர்களின் உண்மையான மனதையும் பார்க்க தவறுகிறோம்; தவறுவது இயற்கையா ? இன்றியமையாததா ?

அப்படி என்னதான் வேலை பார்ப்பீங்க??

எனக்கு இ மெயிலில் வந்த உரையாடல், சுவராசியம் கருதி இங்கு வெளியீடுகிறேன்.  இதை எழுதியது யார் என்று தெரியவில்லை.  தெரிந்தால் தெரியப்படுத்துங்கள்.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"ஏம்பா  இந்த  கம்ப்யூட்டர்  படிச்சவங்க  எல்லாம்  நிறைய  சம்பளம்
வாங்கிட்டு,  பந்தா  பண்ணிட்டு  ஒரு  தினுசாவே  அலையுறீங்களே?  அப்படி என்னதான்  வேலை  பார்ப்பீங்க ?" –

நியாயமான  ஒரு  கேள்வியை  கேட்டார்  எனது  அப்பா.

நானும்  விவரிக்க  ஆரம்பிதேன்.

"வெள்ளைகாரனுக்கு  எல்லா  வேலையும்  சீக்கிரமா முடியனும்.
அதே  மாதிரி  எல்லா  வேலையும்  அவனோட வீட்டுல
இருந்தே  செய்யணும். இதுக்காக  எவ்வளவு  பணம்  வேணுமானாலும்  செலவு செய்ய தயாரா  இருக்கான்."

"அது சரி பல்லு இருக்குறவன் பக்கோடா சாப்பிடுறான்".

"இந்த  மாதிரி  அமெரிக்கால்-ல,  இங்கிலாந்து-ல  இருக்குற Bank,
இல்ல எதாவது  கம்பெனி,  "நான்  செலவு  செய்ய  தயாரா இருக்கேன்.
எனக்கு இத  செய்து கொடுங்க  கேப்பாங்க.
இவங்கள  நாங்க  "Client"னு  சொல்லுவோம்.

"சரி"

இந்த  மாதிரி Client-அ  மோப்பம்  பிடிக்குறதுக்காகவே  எங்க
பங்காளிக  கொஞ்ச  பேர  அந்த  அந்த  ஊருல  உக்கார  வச்சி இருப்போம்.  இவங்க பேரு "Sales  Consultants, Pre-Sales Consultants....".

இவங்க போய் Client  கிட்ட பேச்சுவார்த்தை  நடத்துவாங்க.

காசு  கொடுகுறவன் சும்மாவா கொடுப்பான்?

ஆயிரத்தெட்டு  கேள்வி கேப்பான். உங்களால  இத பண்ண  முடியுமா?

அத பண்ண முடியுமான்னு  அவங்க கேக்குற  எல்லாம்  கேள்விக்கும்,  "முடியும்"னு பதில்  சொல்றது  இவங்க வேலை.

"இவங்க  எல்லாம்  என்னப்பா  படிச்சுருபாங்க"?

"MBA, MSனு  பெரிய  பெரிய  படிபெல்லாம் படிச்சி  இருப்பாங்க."

"முடியும்னு ஒரே  வார்த்தைய திரும்ப  திரும்ப  சொல்றதுக்கு
எதுக்கு MBA  படிக்கணும்?" –

அப்பாவின் கேள்வியில்  நியாயம்  இருந்தது."இதுக்கு அவன்  ஒத்துபானா?"

"ஒத்துகிட்டு தான் ஆகணும்.

முடி வெட்ட போய்ட்டு,  பாதி  வெட்டிட்டு வர  முடியுமா?"

"சரி ப்ராஜெக்ட் உங்க  கைல வந்த உடனே என்ன  பண்ணுவீங்க?"

"முதல்ல ஒரு டீம்  உருவாக்குவோம்.
இதுல ப்ராஜக்ட் மேனேஜர்னு ஒருத்தர் இருப்பாரு.
இவரது தான் பெரிய  தலை.
ப்ராஜெக்ட் சக்சஸ் ஆனாலும், ஃபெயிலியர் ஆனாலும் இவரு தான்  பொறுப்பு."

"அப்போ இவருக்கு  நீங்க எல்லாரும் பண்ற வேலை எல்லாம்
தெரியும்னு சொல்லு."

"அதான்  கிடையாது.

இவருக்கு நாங்க பண்ற  எதுவும்யே  தெரியாது."

"அப்போ இவருக்கு என்னதான் வேலை?" –

அப்பா  குழம்பினார்.

"நாங்க  என்ன தப்பு பண்ணினாலும் இவர பார்த்து  கைய  நீட்டுவோம். எப்போ எவன்  குழி பறிப்பானு  டென்ஷன் ஆகி  டயர்ட் ஆகி டென்ஷன்
ஆகுறது தான் இவரு வேலை."

"பாவம்பா"

"ஆனா  இவரு ரொம்ப  நல்லவரு.
எங்களுக்கு எந்த பிரச்னை வந்தாலும்  இவரு  கிட்ட  போய் சொல்லலாம்."

"எல்லா பிரச்னையும்  தீர்த்து  வச்சிடுவார?"

"ஒரு  பிரச்சனைய  கூட  தீர்க்க மாட்டாரு.
நாங்க என்ன சொன்னாலும்  தலையாட்டிகிட்டே  உன்னோட பிரச்னை
எனக்கு  புரியுதுனு சொல்றது மட்டும்  தான் இவரோட  வேலை."

"நான் உன்னோட  அம்மா  கிட்ட  பண்றத மாதிரி?!"

"இவருக்கு கீழ டெக் லீட்,  மோடுல் லீட்,  டெவலப்பர், டெஸ்டர்னு
நிறைய அடி  பொடிங்க இருப்பாங்க."

"இத்தனை பேரு இருந்து,  எல்லாரும் ஒழுங்கா  வேலை செஞ்சா
வேலை ஈஸியா முடிஞ்சிடுமே?"

"வேலை செஞ்சா  தானே?
நான் கடைசியா சொன்னேன் பாருங்க...
டெவலப்பர், டெஸ்டர்னு,  அவங்க மட்டும் தான்  எல்லா  வேலையும் செய்வாங்க.  அதுலையும் இந்த  டெவலப்பர்,வேலைக்கு  சேரும் போதே  "இந்த  குடும்பத்தோட  மானம்,  மரியாதை உன்கிட்ட தான்  இருக்குனு"
சொல்லி, நெத்தில திருநீறு  பூசி அனுப்பி வச்ச  என்னைய மாதிரி
தமிழ்  பசங்க  தான் அதிகம்  இருப்பாங்க."

"அந்த டெஸ்டர்னு எதோ  சொன்னியே?
அவங்களுக்கு என்னப்பா  வேலை?"

"இந்த டெவலப்பர்  பண்ற வேலைல  குறை  கண்டு  பிடிக்கறது
இவனோட வேலை.

புடிக்காத  மருமக  கை பட்டா  குத்தம்,
கால்  பட்டா  குத்தம்  இங்குறது  மாதிரி."

"ஒருத்தன் பண்ற  வேலைல  குறை  கண்டு பிடிகுறதுக்கு சம்பளமா?
புதுசா தான் இருக்கு. சரி  இவங்களாவது வேலை செய்யுராங்களா.
சொன்ன தேதிக்கு  வேலைய  முடிச்சு கொடுத்துடுவீங்கள்ள?"

"அது  எப்படி..?  சொன்ன தேதிக்கு ப்ராஜக்டை முடிச்சி கொடுத்தா,
அந்தக் குற்ற உணர்ச்சி  எங்க வாழ்கை முழுவதும் உறுத்திக்கிட்டு
இருக்கும். நிறைய பேரு  அந்த  அவமானத்துக்கு  பதிலா  தற்கொலை
செய்துக்கலாம்னு சொல்லுவாங்க"

"கிளையன்ட் சும்மாவா விடுவான்?

ஏன் லேட்னு  கேள்வி  கேக்க  மாட்டான்?"

"கேக்கத்தான் செய்வான்.  இது  வரைக்கும் டிமுக்குள்ளையே
காலை வாரி  விட்டுக்கிட்டு இருந்த நாங்க  எல்லாரும்  சேர்ந்து அவன் காலை  வார  ஆரம்பிப்போம்."

"எப்படி?"

"நீ  கொடுத்த  கம்ப்யூட்டர்-ல ஒரே  தூசியா  இருந்துச்சு.
அன்னைக்கு டீம்  மீட்டிங்ல வச்சி  நீ  இருமின,
உன்னோட ஹேர்  ஸ்டைல் எனக்கு  புடிகலை."
இப்படி எதாவது  சொல்லி அவன  குழப்புவோம்.
அவனும் சரி  சனியன  எடுத்து  தோள்ல  போட்டாச்சு,
இன்னும் கொஞ்ச நாள்  தூங்கிட்டு  போகட்டும்னு  விட்டுருவான்".

"சரி  முன்ன  பின்ன ஆனாலும்  முடிச்சி  கொடுத்துட்டு கைய
கழுவிட்டு  வந்துடுவீங்க அப்படித்தான?"

"அப்படி பண்ணினா,  நம்ம  நாட்டுல பாதி  பேரு  வேலை இல்லாம
தான்  இருக்கணும்."

"அப்புறம்?"

"ப்ராஜக்டை முடிய போற சமயத்துல நாங்க எதோ  பயங்கரமான
ஒன்ன பண்ணி இருக்குறமாதிரியும்,  அவனால  அத  புரிஞ்சிக்க
கூட  முடியாதுங்கற  மாதிரியும் நடிக்க  ஆரம்பிப்போம்."

"அப்புறம்?"

"அவனே பயந்து  போய்,
"எங்கள தனியா  விட்டுடாதீங்க.  உங்க  டீம்-ல  ஒரு ஒன்னு,  ரெண்டு
பேர  உங்க  ப்ரொஜெக்ட பார்த்துக்க  சொல்லுங்கன்னு"

புது பொண்ணு  மாதிரி  புலம்ப  ஆரம்பிச்சிடுவாங்க."
இதுக்கு பேரு "Maintenance and  Support".
இந்த வேலை  வருஷ கணக்கா  போகும்.
"ப்ராஜக்ட் அப்படிங்கறது  ஒரு  பொண்ண  கல்யாணம்  பண்ணி  வீட்டுக்கு
கூட்டிட்டு  வர்றது  மாதிரி.

தாலி கட்டினா மட்டும்  போதாது,  வருஷ  கணக்கா  நிறைய  செலவு  செஞ்சு பராமரிக்க வேண்டிய  விசயம்னு..."  இப்போ  தான்  கிளைன்டுக்கு
புரிய ஆரம்பிக்கும்.

"எனக்கும் எல்லாம் புரிஞ்சிடுச்சிப்பா".

12 Signs You Are in Love

TWELVE:
You walk really slowly when you are with them.

ELEVEN:
You feel shy whenever they are around. (Not sure about this)

TEN:
You smile when you hear their voice.


NINE:
When you look at them, you can't see the other people around you, you just see him/her.

SEVEN:
They are all you think about.

SIX:
You realize you are always smiling when you are looking at them.

FIVE:
You would do anything just to see them.


FOUR:
While reading this, there was one person on your mind the whole time.

THREE:
You just smiled because it's true.


TWO:
You were so busy thinking about that person, you didnt notice number eight was missing.


ONE:
You just scrolled up to check & are now silently laughing at yourself.

Confusion: isn't love spontaneous and symptoms are different for each individual ?
Confession: It did match up to my reading and I went up to see number eight was missing...

My Problem

For the past few days it’s been one hell of a time I would say. Too many problems, too few (re)solutions; too many confusions, too little clarity; too many new acquaintances, too little closeness; too many (fair) expectations and too little results; and the list is endless. Like any other human being I started thinking about “I” and thought, the only person who has endless problems in life is ‘ME’. Situation was so bad and it was forcing me to look up my name in Google just to find out whether Google would show me as ‘the’ person in this world to suffer the most. But to my surprise, my expectations shattered (again) and I was disappointed not to find my name topping the list or even in the last page of Google search index.

Confused, I limited my search to top 100 problems in the world (thinking again there is some issue with Google web site due to organization change in there as well). Disappointment again!!! Limited my search again to top 5 and found the following actually.

1)      Individual Abuse of Humans by Humans - Abuse and bullyism are rampant all over the world. It not only damages the body, but also the minds, emotions, and spirits of targets of abuse. Surprisingly there are many activists organization who take the lead to stop all over the world to protect millions of people who are going through this ‘daily’ if not every hour.

2)      Obesity – Found this in the list was really funny!  But some of the interesting statistics internet had about this was shocking. Per statistics reported, 7 countries are already having their 1/5^th of population with obesity issues with US topping the list. Even more shocking is that we have allowed 1 in 3 kids to become overweight on an average. 

3)      Unjust wars – everybody knows the story of North / South Korea conflicts, IRAQ war, Kargil War, Vietnamese war... But never thought the trend will continue at all levels... popular internet search records about $900 billion of US taxpayer’s fund spent or approved for spending through November 2010. Just in December 2010, 33 casualties were there in the Afghanistan war and needless to say the impact of Kargil war and there are so many debates going on in internet space to find out who are the real losers? And we still see lot of brave soldiers who religiously wear their uniforms to leave their lives only because others could live.... who are awake in the night only because others could sleep.....

4)      Terrorism – couldn’t find any news, web sites that don’t write about terrorism; and its shocking to find that few nations are on Yellow Alert status ‘forever’ and the defence ministers of these nations are always confused whom to safeguard first? Themselves? Their President? Their family? Their Nation? It is so much confusing to understand what will be their position. What is more astonishing is, even in this age of such an advanced maturity level, culture growth and increased human right organization Terrorism continues to be a threat from President to poorest... sigh!!!!!

5)      Pollution – Internet says, the top 10 pollution problems, in alphabetical order, are: artisanal gold mining; contaminated surface water; contaminated groundwater; indoor air pollution; metals smelting and processing; industrial mining; radioactive waste and uranium mining; untreated sewage; urban air quality; and used lead–acid battery recycling. These things are known all over the world and the sad part is neither people can come out of it (because if they come out they won’t have food / money to lead their life) and there are no alternates identified which can do both - save them and give them a better living!

I don’t know how many litres of water I was drinking when I compiled all the above but when I started searching again for more problems – I heard / felt that the Google was telling me – You are and can never top this list.. Now move your ass and enjoy the present life.. Rightly said – yesterday was history; tomorrow is mystery; today is a gift and make the most of it. Also realized the best possible way to go about is forget my problem; listen to somebody who says theirs is the biggest problem and share this findings / views with them...

Thanks Blogspot!!!!!

New Comer

Well, the million dollar question - what to write ? Was I ever crazy about starting a blog ? Am I a internet savvy person? My mind voice was warning me not to lie to these kind of questions and be honest about the views - well thats always been a problem.. guess not only with me but to everybody. whether to disclose or say or write what our mind voice tells about us or wants us to write.. why are we always posing as somebody else and not our ownselves. Well the only reason that I could think was we never are able to accept the 'true' self ?


Well, if you call that a confusion, I guess I am successful in my attempt... if you call that a confession, I guess I am still successful in my attempt... something which a blog can give me the power to write what I want to, without knowing who are reading this and to be more clear: whom I am confusing or to whom I am confessing...


Happy Blogging !!!!!!