இரண்டாம் உலகப் போர்

ஹிட்லர் முஸோலினி என்ற பெயரை எடுத்தாலே, எனக்கு பாடம் எடுத்த வரலாறு ஆசிரியரை, ஹிட்லர் மற்றும் முஸோலினியைப்  போல பார்த்து பழகிய நான், இந்தப் புத்தகம் கைக்கு கிடைத்து ஒரே வாரத்திற்குள் படித்து முடித்த வரலாற்று அனுபவம் தான் இந்தப்பதிவு.  மனித குலம் அறிந்திராத பயங்கரங்களை, குரூரங்களை அனாயசமாக நிகழ்த்திக்காட்டியது இரண்டாம் உலகப் போர் என்ற உண்மையை அனாயாசமாக எழுதியப்  புத்தகம். 

அரசியல், சமூக, வரலாற்றுப் பின்புலத்தில் இரண்டாம் உலகப் போரை விரிவாக விவரித்து, அலசி ஆராயப்பட்ட மருதனின் நூல் "இரண்டாம் உலகப் போர்". 310 பக்க புத்தகம் முழுவதும் பல்வேறு செய்திகள், கதைகள், தனிமனித வழிபாட்டு முறைகள், அக்கிரமங்கள், அராஜகங்கள் என்று இருந்தாலும்,  புத்தகத்தை கீழே வைக்கமுடியாதபடி ஒரு விறுவிறுப்பு. மூன்று முக்கியமான விஷயங்கள் இந்தப் புத்தகத்தில் பார்க்கலாம். ஒன்று - யூபர் (ஜெர்மானிய இராணுவத்தினர் அவரை இப்படித்தான் அழைத்தனர்) ஹிட்லர், இரண்டு - ஒப்பந்தங்கள், மூன்று - வரலாற்று புள்ளிவிவரங்கள்.

ஹிட்லர்  - முதல் உலகப் போருக்கு பிறகு ஜெர்மனி வீழ்கிறது - எழுகிறார்   ஹிட்லர்.  சிந்தனைவாதி, நாட்டு பற்று அதிகம் கொண்டவர், ஒழுக்கமானவர்; கலையில் ஆர்வமிக்கவர்; இப்படி அறிந்திராத பல தகவல்கள். ஹிட்லர் தான் ஜெர்மனி - ஜெர்மனி தான் ஹிட்லர் என்ற அளவிற்கு யாரின் ஆதரவும் இல்லாமல் தன் கனவினை நோக்கி பயணித்த அனுபவம் வாய்ந்த வாழ்க்கை. சான்சிலர் பதவி கிடைத்தும் தான் இருக்கும் இடத்தை தக்க வைக்க ஓயாத உழைப்பு, மக்களை தன் பக்கம் ஈர்க்கும் வசீகர பேச்சாற்றல், இராஜதந்திரி, பத்திரிக்கையாளர் அடுக்கிக்கொண்டே போகலாம்... பல இடங்களில் ஒரு சூப்பர் ஹீரோவாகத் தான் காட்சியளிக்கிறார். இந்தப் புத்தகம் படித்து முடித்தவுடன், ஹிட்லர் பற்றிய செய்திகளை ஒரு மாதத்திற்காவது வாசகர்கள் தேடித்தேடி படிப்பார்கள் என்று சொல்லலாம். 

இவ்வளவு நல்லவரா என்று நினைக்கும்போது தான் அத்தனை அத்துமீறல்களும் அரங்கேறுகின்றன. திட்டமிட்டு செயல்பட்டு ஒவ்வொரு நாட்டையும் நாட்டு மக்களையும் சிறைபிடித்து சித்திரவதை செய்து அவர்களுக்கு மரணபயத்தை கண்ணில் காட்டிய யமன் என்று தான் சொல்ல வேண்டும்.  இதற்கெல்லாம் பெரும் காரணம் மண்ணாசை தான் என்று வரலாறு நமக்கு சொல்லிக்கொடுத்தாலும், அவருக்கு யூதர்கள் மீது இருந்த காழ்ப்புணர்ச்சி, அவரைச் சுற்றி இருந்த  துரோகிகள், நயவஞ்சகர்களும் காரணம் என்றால் மறுக்கமுடியாது. (காலகாலமாக தலைமையில் இருப்பவர்களுக்கு, அடுத்தத் தலைமுறைக்கு தலைமையைத் தர தயக்கம் / வெறுப்பு இருந்து வருகிறது போல).  பெரும்பாலான நேரம் தன்னுடைய அராஜக அதிகாரத்தின் மூலம் இந்த உலகத்தை கட்டுக்குள் வைத்திருந்த யூபர் ஹிட்லர் இறந்துவிட்டார் என்ற செய்தியைப் படித்தவுடன் நெஞ்சம் கனப்பதை தவிர்க்கமுடியவில்லை.

ஒப்பந்தங்கள் - சுமார் ஐம்பதுக்கும் மேற்பட்ட சிறிய மற்றும் பெரிய நாடுகள், நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட ஒப்பந்தங்களைப் போட்டுக்கொண்டன. அத்தனைக்கும் இரண்டு ஒற்றுமைகள் - ஒன்று இவையனைத்தும் சடலங்கள் மீது போடப்பட்ட சமாதான ஒப்பந்தங்கள் - இன்னொன்று எவையுமே பின்பற்றபடவில்லை. அப்பறம் எதற்கு ஒப்பந்தம் என்பது தான் இந்தப் புத்தகத்தில் அடுத்து அதிகம் சொல்லப்பட்ட சுவாரஸ்யமான செய்திகள்.  தன்னோடு ஒப்பந்தம் போட்டுக்கொண்ட எந்த நாடும் முன்னேறிவிடக்கூடாது, என்பதில் வல்லரசு என்று தன்னைத்தானே பிரகடனம் செய்துகொண்ட நாடுகள்  அத்தனையும் அதிக அக்கறை செலுத்தியது.  அவ்வளவு வன்மம் - அவ்வளவு அநீதி.   வாழ்க்கை என்பது வெறும் துயரங்களின் அணிவகுப்பு என்று இந்தக்காலத்தில் நினைப்பவர்கள், அன்று இந்த நயவஞ்சகர்களிடம் சிக்கி தவித்தவர்களின் வாழ்க்கையைப் பற்றி தெரிந்துகொண்டால்,  வாழ்க்கைப் பற்றியப்  பார்வை மாறிவிடும் என்பது உறுதி. 

புள்ளிவிவரங்கள் -  ஒவ்வொரு நாடும் இராணுவத்திற்கு எப்படி, எத்தனை ஆட்கள் சேர்த்தன, ஆள் சேர்ப்பதில் என்னென்ன மாற்றங்கள் கொண்டுவந்தன, போருக்கு என்னென்ன யுக்திகள் (strategies) பயன்படுத்தப்பட்டன, எத்தனை நாடுகள் பங்கேற்றன, எத்தனை ஆயுதங்கள் பயன்படுத்தப்பட்டன, ஒவ்வொரு போரிலும் எத்தனை பேர் மாண்டார்கள்,  எத்தனை டேங்கர்கள் பயன்படுத்தப்பட்டன, வெற்றிபெற்ற நாடு அதன் இராணுவத்தினருக்கு என்னென்ன பதக்கங்கள் வழங்கின,  என்பதைப் பற்றியெல்லாம் பிரித்து மேய்ந்திருக்கிறார் ஆசிரியர்.

முதல் உலகப்போரில் தொடங்கி, இரண்டாம் உலகப் போர் முடிந்து சில காலம் வரை நடந்த அத்தனை முக்கியமான நிகழ்வுகளையும் ஒரு ஐந்து பக்கத்திற்குள், தேதி வாரியாக அடுக்கியிருப்பது நிறைய பேச்சாளர்களுக்கு / எழுத்தாளர்களுக்கு ஒரு quick reference guide என்று சொல்லலாம். தான் சொன்ன வரலாற்று தகவலுக்கான ஆதாரங்களையும் அடுக்க மறக்கவில்லை ஆசிரியர். மொத்தத்தில் கண் இமைப்பதற்குள் சேதங்கள் நிகழ்ந்துவிட்டன என்று சொல்ல முடியாதபடி, வடிவேலு சொல்வதைப் போல் அத்தனையும் plan பண்ணி செய்யனும்னு வெச்சிசெஞ்ச போர் தான், இரண்டாம் உலகப் போர் என்பதை ரசிக்கும்படி சொல்லியிருக்கிறார் ஆசிரியர். 

அருவி

முதல் திரைப்படம் என்று சொல்வதை விட முத்திரை பதித்த திரைப்படம் இவர்களுக்கு என்று இயக்குனர் திரு அருண் பிரபு புருஷோத்தமன் அவர்களுக்கும்,  படத்தின் நாயகி அதித்தி பாலனுக்கும் ஒரு சபாஷ் போட வேண்டிய படம் "அருவி". 

சர்வதேச பனோரமா பிரிவு விருது, ஷாங்காய் அனைத்துலக திரைப்பட விழாவின் விருது என்று  பல விருதுகளை, வெளியாவதற்கு முன்பே பெற்றுள்ள திரைப்படம். பிரதான கதாபாத்திரமான அருவிக்கு மட்டுமில்லாமல் திரைப்படத்தில் வரும் அனைத்து கதாபாத்திரங்களுக்கும் முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. (Rolling  Sir என்ற வசனத்தை கடைசி 1 மணி நேரத்தில் பார்வையாளர்களையும் ஒவ்வொரு இடத்திலும் கதாபாத்திரத்தோடு சேர்த்து சொல்ல வைத்தது இயக்குனரின் வெற்றி). கதாபாத்திரத்துக்கு பொருந்தும்  திருநங்கை உள்பட  எளிய மனிதர்களையே திரைப்படம் முழுக்க பார்க்க முடிகின்றது. 

கதையும் கதை சொல்லவந்த விதமும் ஒருவித எதிர்பார்ப்பை கண்டிப்பாக உண்டாக்குகிறது. அடுத்து என்ன நடக்கும் என்று ஓரிடத்திலும் சொல்ல முடியாத ஒரு விறுவிறுப்பு. அழவைத்துவிடுவார் என்று நினைக்கும் இடத்தில்  வயறு வலிக்கும் அளவிற்கு சிரிக்க வைத்து, சிரிப்பு வர வேண்டிய இடம் என்று நினைத்தால் அழவைத்துவிடுகிறார்கள் கதாப்பாத்திரங்கள்.  முக்கியமாக, அருவி, தன்னை படம் முழுவதும் மிகவும் வருத்திக்கொண்டு  வெகு இயல்பாக வெறும் முகபாவத்தை வைத்தே கடைசி வரை நம்மை மிரட்டுகிறார். இவரைப் போன்ற திறமைசாலிகளை, நமக்கு பார்க்க மட்டும் இல்லை  - பார்க்கப்  பார்க்கவும் பிடிக்கும். 

படத்தின் கதாநாயகி அருவி பேசக்கூடிய விஷயம் மட்டுமல்லாமல் ஒவ்வொரு வசனமும்  கைதட்டலை பெறுகிறது.  "போலீஸ் கிட்டே புடிச்சி குடுத்துடுவியா ? அங்கே கூட எய்ட்ஸ் பேஷண்ட்க்கு இடம் கிடையாது", "தப்பு செஞ்சவங்களை மன்னிப்பு கேக்க சொல்லாம, பாதிக்கப்பட்ட என்னை கேள்விகேட்டு உங்க TRP ரேட்டிங்க ஏத்திக்கறீங்களே", "இந்த நோய் வந்துட்டா கண்டிப்பா, தகாத உடலுறவு தான் காரணம்னு சொல்லி பெத்த அம்மா அப்பாவே வெறுத்துடுவாங்க" போன்ற வசனங்கள் மூலம் இயக்குனரின் சமுதாய அக்கறை தெரிகிறது.

இதில் வரும் பாடல்கள் கேட்கும்போது நன்றாக இருக்கிறது. பிறகு மனதில் ஏனோ நிற்கவில்லை. சமுதாயத்தை பழி வாங்குகிறாள் அருவி என்று தெரிந்தாலும் அதுதான் அவளின் நோக்கமா என்று இன்னும் ஆணித்தரமாக சொல்லியிருக்கலாம். சின்ன படத்தை நீட்டியிருக்கிறார்கள்  என்று ஆங்காங்கே (முக்கியமாக கடைசி காட்சிகளில்)  தோன்றினாலும் படத்தின் பல நல்ல விஷயங்கள் அதை சொல்ல விடாமல் செய்கிறது என்பதே நிதர்சனம்.  

புதிய முயற்சியை ஊக்குவிக்கவும், புதிய முகங்களை வரவேற்கவும் இந்தப் படம் திரையரங்கில் போய் பார்க்கவேண்டிய படம். 

உட்லண்ட்ஸ் ஸ்ட்ரீட் 81

புத்தகத்தில் இருக்கும் விஷயங்களை அப்படியே எடுத்து எழுதி 'இதைக் குறிப்பிடுகிறார், அதைச் சிறப்பாகக் குறிப்பிடுகிறார் என்று சொல்லாமல், நம் வாசிப்பு அனுபவத்தையும் கலந்து, நம்முடைய எண்ணங்களையும் சேர்த்து பதிவிடுதல் முக்கியம் என்று ஒருவர் எனக்கு ஒரு கருத்தைத்  தெரிவித்தார். புத்தகத்தில் உள்ளதை மட்டும் எழுதுவதை விட புத்தகம் உங்கள் வாழ்வில் எப்படி இருக்கிறது என்ன பாதிப்பை ஏற்படுத்தி இருக்கிறது என்பதையும்  எழுதினால் இன்னும் நன்றாக இருக்கும் என்று எனக்கும் தோன்றியது.  

ஒவ்வொருவரும் தன் வாழ்ந்த / வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்ற அனுபவத்தையும், வாழ நினைக்கிற எண்ணத்தையும் பொறுத்துதான் எந்த புத்தகத்தையம்  அணுகுவார்கள்.

இந்த இரண்டு எண்ணங்களின்  அடிப்படையில் தான் தோழி ரமா சுரேஷ் எழுதி, எழுத்தாளர் லஷ்மி சரவணகுமாரின் ‘மோக்லி’ பதிப்பகம் வெளியிட்ட உட்லண்ட்ஸ் ஸ்ட்ரீட் 81  என்ற 13 சிறுகதைகள் கொண்ட புத்தகத்தைப் பற்றிய எனது பார்வை இருக்க போகிறது..

நம் வாழ்வில் சிலரைப் பார்த்தவுடன் மறந்துவிடுவோம். சிலரை மறக்கவே முடியாது ஆனால் மீண்டும் சந்திக்க (நினைக்க) மாட்டோம். சிலரை அடிக்கடி பார்த்தாலும் அவரோடு பேசவோ பழகவோ மாட்டோம். இப்படி அன்றாடம் வாழ்வில் பார்க்கும் பலரை சில வரையறையில் கொண்டுவந்து விடலாம். அப்படி நாம் வாழ்வில், MRTயில், பூங்காவில், Food Court ல் மற்றும் பல இடங்களில் பார்த்த வெவ்வேறு கதாபாத்திரங்களை மீண்டும் நம் கண் முன்னே கொண்டு வந்து நடமாட விட்டிருப்பது நூலாசிரியரின் வெற்றி. 

அடுத்த வெற்றியாக நான் பார்ப்பது, பெரும்பாலான கதைகளின் நாயகன், நாயகி, கதாபாத்திரங்கள் அனைத்தும்  "அவன்" "அவள்" என்றே பெயரிடப்பட்டிருப்பது. இந்த 13 கதைகளில்  வந்த பெரும்பாலான அவனும் அவளும் நமக்கு ரொம்ப பழக்கப்பட்டவர்கள் என்ற உணர்வை கண்டிப்பாக ஏற்படுத்த்தும்.  குறிப்பாக, "டிஷ்யூ சூ ப்வூ", பூனைக்கிழவி,  சாப்பாட்டு கடையில் இருக்கும் "அவள்", ஆகியோரை நாம் நிச்சயம் பாத்திருப்போம். இந்த புத்தகம் படித்த மறுநாள் நான் EXPO MRT யில் எப்போதும் பார்க்கும் டிஷ்யூ விற்பவர் டிஷ்யூ சூ ப்வூ வாகத் தான் தெரிந்தார். ஏன்.. வண்டியில் ஐஸ்கிரீம் விற்பவரிடம் "அண்டே" வைப் பார்க்க முடிந்தது என்னால்.

பல இடங்களில் நூலாசிரியரின் சமூக அக்கறையை அவனும் அவளும் பேசி இருக்கிறார்கள். "இங்க ஒவ்வொருத்தருக்கும் ஒரு பிரச்சனை இருக்கு. அதைப் பத்தி பேசினா வேலைய யார் பாக்கறது?" என்று முதலாளி சொல்வதுபோல் இருந்தாலும் அதை கேட்காத தொழிலாளிகள் இருக்க மாட்டார்கள். "நீ பயப்படற மாதிரி வாழ்க்கை ஒன்னும் குழப்பமானதில்லடா இயல்பா இரு. சந்தோசமா இரு."  இது  ஒரு கதையில் மாறனுக்கு அவன் அண்ணன் சொல்ல நினைத்தது போல இருந்தாலும் நமக்கு பலர் சொல்லிய /  நாம் சிலருக்கு சொல்ல நினைத்த வரிகள். பணிப்பெண்ணை மிகுந்த மரியாதையோடு நடத்தவேண்டிய அவசியத்தை கதையில் சொன்னாலும், தான் வளர்க்கும் செல்லப்பிராணிக்காக ஒரு பணிப்பெண்ணையே  அமர்த்தும் சமுதாயம் இருக்கிறது - அதில் வரும் அந்த செல்லப்பிராணி முதலாளியை விட இந்த பணிப்பெண்ணின் மீது அதிக அக்கறை வைத்திருக்கிறது என்பது போல் சித்தரித்து இருப்பது நச்! 

கொடிது கொடிது தனிமை கொடிது அதைவிட கொடிது இளமையில் தனிமை (ஆம் சற்று மாற்றியிருக்கிறேன்) என்பதை பல கதை வழி தெரிவித்து இருக்கிறார் கதாசிரியர்.  பல நேரங்களில் நமக்கு தெரிந்தவர்கள் மாயாவாக மாறிய  சூழ்நிலையும், நாமே கூட எல்லா கஷ்டங்களையும் பார்த்து மரத்துப்போன மாயாவாக மாறிய சூழ்நிலையையும் பார்த்திருப்போம். சமுதாயத்தில் தனக்காக வாழாமல் தன் குறைகளை மறைத்து யாருக்காகவோ தன் வாழ்க்கையை வாழ நினைப்பவர்களைச் சாரல் கதையில் நல்ல படம் பிடித்திருக்கிறார். வுட்லண்ட்ஸ் ஸ்ட்ரீட் 81ல் வாழ்க்கைப் பயணம் நடத்தி அந்த சாலையில் இருந்து தன் உலகத்தை பிரிக்கமுடியாமல் இருக்கும் அவனைப் போலவே சில வீதிகளில் நிச்சயம் நாம் நம் தனிமையோடு நடந்திருப்போம் அப்படி நடந்தவர்களுக்கு இந்தக் கதை ஒரு மலரும் நினைவுகள். 

மயிலி கதையில் எதிர்பாராத திருப்பம் தான். 'கொஞ்சமா குடி மாமா..முதல் முதல்லா குடிக்கும்போது வாந்தி மயக்கம் வரும் பாத்துக்குடி’  என்று சொல்வதை சட்டென்று ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை என்றாலும் குடும்பத்துக்காக உழைத்த மாமாவை கல்யாணம் செய்துகொள்ளும் சராசரி மயிலாகத் தான் காட்சிப்படுத்தி இருக்கிறார் ஆசிரியர் என்று தோன்றுகிறது. "தகவமை" கதை சற்று புரியவில்லை. இரண்டு மூன்று கதைகள் படிக்க மிகவும் நன்றாக இருக்கிறது. படிக்கும்போது நிகழ்வுகள் கண் முன்னே வருகின்றன. ஆனால் இளையராஜா பாடல்களில் வரும் BGM  போல மனதை தைக்கவில்லை. 

மொத்தத்தில் துணிச்சலான, யதார்த்தமான, நாம் அன்றாடம் பார்ப்பவர்களை வேறு கோணத்தில் பார்க்க போகவேண்டிய இடம்  இந்த வுட்லண்ட்ஸ் ஸ்ட்ரீட் 81.

Alex Stand up comedy

கார்ப்பரேட் உலகத்துல பாக்காத மன அழுத்தமா? . இந்த காலத்துல எங்கே பாத்தாலும் நம்ம மனம் நோகும்படி நடக்கற விஷங்கள் மட்டுமே நமக்குத் தெரிகின்றன. நம்மைச்சுற்றி இருப்பவர்கள் அனைவரும் நம்மைக் காயப்படுத்தும் நோக்கோடு இருக்கிறார்கள் என்று எப்போதும் ஒரு எண்ணம். அந்த காலப் திரைப்படப் பாடலில் இருந்த பொருள் இந்தக் காலப் பாடலில் இல்லை. வீட்டில் , நண்பர்களுடன், அலுவலகம் என்று யாருடன் எங்கு இருந்தாலும் நாம் பார்ப்பது அனைத்தும் மனஅழுத்தம் தரும் செய்திகளாகப் பார்த்தால் நமக்கு மிஞ்சுவது எல்லாம் மன அழுத்தம் தான். இப்படி எதுவும் வருத்தம், எல்லாவற்றிலும் வருத்தம், என்று இருபவர்களாகி விட்டோம் நம்மில் சிலர். 

அப்படி மனவருத்தம் அதிகம் இருக்கும் நேரத்தில் நிறைய பேருக்கு மன ஆறுதலாக அமைவது திரையிசைப் பாடல்கள்தான். அதிலும் 70களில் , 80களில் வந்த பாடல் என்றால் யாருக்குத்தான் மன அமைதி கிடைக்காது. MS விஸ்வநாதன், இளையராஜா, AR ரஹ்மான், வித்யாசாகர் என்று அனைத்து இசையமைப்பாளர்களின் பாடல்கள் தொடங்கி, நாம் அன்றாடம் கேட்கும் பாடல்களில் கூட மனதிற்கு இதமான நகைச்சுவை கிடைக்கும் என சான்று காட்டிய நிகழ்ச்சி. மன அழுத்தம் இல்லாமல் மனதார சிரிச்சு ரசித்த நிகழ்ச்சி.

40 வயதில் இருப்பவர்க்ளில் 99 சதவீதம் பேர் சுமார் 1000 முறை கேட்டிருக்க கூடிய 30 , 40 திரைப்பட பாடல்களைப் பாடி, அதனுள் இவ்வளவு நகைச்சுவை இருக்கா என்று வியக்க வைத்த நிகழ்ச்சி. அந்த அளவிற்கு நகைச்சுவைகளை அள்ளித்தந்து, சுருதி விலகாமல் பாடி, இனி வாழ்வில் இந்த பாடல்களை, பாதி தூக்கத்தில் கேட்டாலும் இவர் அந்தப் பாடலைப் பற்றி சொன்ன நகைச்சுவை தான் நம் நினைவில் இருக்கும்.

கர்ணன் திரைப்படத்தில் வரக்கூடிய, உள்ளத்தில் நல்ல உள்ளம் என்ற உணர்வுப்பூர்வமான பாடலை கூட இவ்வளவு நகைச்சுவையாக பார்க்க முடியுமா என்ற அளவிற்கு 10 நிமிடம் இடைவிடா நகைச்சுவை... இதில் முக்கியமான விஷயம் — நடித்த சிவாஜி, பாடிய சீர்காழி கோவிந்தராசன், அதில் மறைந்துள்ள இறைமை எதையுமே கிண்டல், நக்கல், நையாண்டி செய்யாமல் நகைச்சுவை கூறியது — இவர், தான் கற்றுக்கொண்ட இசையின் மீது வைத்திருந்த மரியாதையைத் தான் காட்டுகிறது.

இவரின் இந்த நகைச்சுவையைக் கேட்ட பிறகு இந்தப் பாடலைக் கேட்டால் பாட்டை ரசிப்பதா, இவரின் நகைச்சுவையை நினைத்து சிரிப்பதா என்ற பட்டிமன்றம் தான் இனி என் மனதில் ஓடும். பேச்சில் தரமுள்ள நகைச்சுவையின் தேவை, யார் மனமும் நோகாமல் ஒரு நகைச்சுவைப் பேச்சினை எப்படி தயார் செய்வது என்று இது போன்ற நிகழ்ச்சிகளைப் பார்த்து கற்றுகொள்ளலாம்.

இவரின் ஆரம்ப கால நகைச்சுவை சிலவற்றை கேட்டிருக்கிறேன். நேற்றைய நகைச்சுவையைக் கேட்ட பிறகு திறமை மட்டும் ஒருவரை முன்னேற்றிவிடாது. உழைப்பும் அவசியம் என்பது தெள்ளத் தெளிவு.  வெறும் stand-up comedy என்று 4-5 நகைச்சுவை துணுக்குகளைச் சொல்லாமல், சாலையில் தக்க பாதுகாப்போடு வண்டி ஓட்டுவதன் அவசியம், போட்டி மனப்பான்மை எவ்வாறு வாழ்வை புரட்டிப் போடுகிறது, உண்மை ஒன்றே - கடவுள் ஒன்றே என்ற சிந்தனையெல்லாம் அவ்வப்போது சொல்லி, 105 நிமிடம் பார்வையாளர்களை பாடி, ஆடி, பல்வேறு இசைக்கருவிகளை வாசித்து கட்டுப்படுத்தினார் பாட்டும், கருத்தும், நகைச்சுவையும் மாறி மாறி அடுத்தடுத்து வந்து கொண்டிருந்தது. எதுவும் வலிந்து திணிக்கப்படவில்லை.

இவர் சொன்ன நகைச்சுவை சிலவற்றை இங்கு நான் சொல்லாமல் போவதற்கு மூன்று காரணங்கள்.

1. எனக்கு அவரைப்போல் நகைச்சுவை சொல்ல வராது.

2. இது போன்ற நிகழ்ச்சிகளை அனைவரும் போய், பார்த்து, ரசித்து அனுபவித்தால்தான் கலை வளரும். கலைஞர்கள் வளருவார்கள்.

3. இதுபோல் நம்மைச் சுற்றி நடக்கும் விஷயத்தில் நகைச்சுவையைக் கண்டெடுத்து என் சொந்த நகைச்சுவையோடு எப்போதாவது சந்திப்போம்.

#alexinwonderland

உயர்ந்த மனிதர்

அவசர அவசரமாகத் தான் MRT வந்தேன். வரும் போதே ஒரே கூட்டம். கூட்டத்திற்கான காரணத்தை channel news asia செயலியில் தேடியபடி கைத்தொலைப்பேசியில் என்னை தொலைத்துக் கொண்டிருந்தேன். ஒவ்வொரு பெட்டியின் நுழைவாயிலிலும் கூட்டம். எங்கு போய் நிற்கலாம் என்று யோசிப்பதற்குள் ஐந்தாறு பேர் கூடிக்கொண்டே போனார்கள். ஒரு வழியாக இராசியான எண் 6 என்று போட்டிருக்கும் வாயிலை தேர்ந்தெடுத்து இரயிலுக்காக காத்திருந்தேன்.

எனக்கு முன்னால் ஒரு 10 பேர் இருந்தார்கள். அத்தனை பேருக்கும் இரண்டு பொருத்தங்கள். ஒரு நிமிடத்திற்கு ஒரு வண்டியை பார்த்து பழிகிவிட்டதாலோ என்னவோ இன்று சுமார் அரை மணி நேரத்திற்கு ஒரு வண்டி வருவதை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாத மன இருக்கம் அனைவரின் முகத்தில் அவ்வப்போது நிமிரும் போது தெரிந்தது ஒன்று. இன்னொன்று அனைவரும் கைத்தொலைப்பேசியில் தன்னை தேடிக்கொண்டிருந்தார்கள்.
காலை வேளையில் பெரு விரைவு ரயில் வண்டியில் ஏற வேண்டும் என்றால் ஏரோபிக்ஸ் அல்லது ஜிம்னாஸ்டிக் தெரிந்து வைத்திருக்க வேண்டும் போல...
என்ற தோழியின் முக புத்தக postக்கு உண்மையான லைக் தெரிவிச்சிட்டு இருக்கும் போது ஒரு வழியாக முதல் வண்டி வந்தது. முன் இருந்த 10 பேரில் 2 3 பேர் ஏறினார்கள்.

எனக்கு முன் இருந்த ஆண் மகனைப் பற்றி சொல்ல வேண்டும். நல்ல உயரம். கட்டு மஸ்தான உடல். முகத்தில் பதட்டம் இல்லை - அதைவிட ஆச்சரியம் அவரின் கையில் கைத்தொலைப்பேசி இல்லை - காதில் headset இல்லை - கைக்குள் அடைத்துக்கொள்ள முடியாத அளவிற்கு பெரிய புத்தகமும் இல்லை. ஏதோ ஒரு வகையில் என்னுடைய கவணத்தை ஈர்த்தார்.

முதல் இரயில் போனவுடன் எனக்கு tension ஏறியது. அடுத்த வண்டி வருவதற்கு 20 நிமிடம் ஆகலாம் என்று அறிவிப்பு வந்தது. 20 நிமிடமும் தன்னை சுற்றி என்ன நடக்கிறது என்று கவனிக்காமல் கைத்தொலைப்பேசியில் மூழ்கினேன். ஆனால் அவ்வப்போது பக்கத்தில் நின்றிருந்த அவரின் அமைதி மட்டும் என்னை ஈர்த்துக் கொண்டிருந்தது. அடுத்த வண்டி வந்தது. 5 6 பேர் எற முயற்சித்தார்கள். இந்த உயர்ந்த  மனிதர் மட்டும் வரிசைப்படி சென்று கொண்டிருக்க எங்கேயோ பின்னாடியில் இருந்து ஓடி வந்து ஏற முற்பட்டார் ஒருவர். ஏறியும்விட்டார். அவரின் தேக அமைப்பு அப்படி. காற்றாய் கலக்கும் உருவம்.

அடுத்த வண்டி சற்று சீக்கிரமே வந்தது. முந்திக்கொண்டு ஏற முயற்சித்தேன். எனக்கு முன் நின்ற உயர்ந்த மனிதர் வரிசைப்படி மெதுவாக நகர்ந்து கொண்டிருந்தார். கூட்ட நெரிசல், இரயிலின் தாமதம் என்று எல்லாவற்றாலும் பாதிக்கப்பட்ட (?) நான் முந்திக்கொண்டு இரயிலில் ஏறிவிட்டேன். சாதனை படைத்துவிட்டோம் என்று மனம் நினைத்தாலும் ஏறிய உடன் என்னையறியாமல் கூச்சமாக இருந்தது தளமேடையில் நின்ற அவரின் முகத்தை பார்க்க.

“ have to go for medical check up wif my son and now he not able to get into the mrt” என்று ஆங்கிலத்தில் தன்னுடன் வந்தவரிடம் ஒரு சீனப்பாட்டி கூறிகொண்டிருந்தார்.

கதவுகள் மூடுவதற்கு முன் தளமேடையில் நின்றிருந்த உயர்ந்த மனிதரை பார்க்க முயற்சித்தேன். கண்களில் அதே அமைதி. முகத்தோரம் சிரிப்பு. என்னை பார்த்து சிரிக்கிறார் ஏதோ சொல்ல வருகிறார் என்று நினைத்தால் அவர் என்னை பார்க்கவில்லை. என்னைத் தாண்டி என் பின்னால் பேசிக்கொண்டிருந்த சீனப் பாட்டியிடம் You go first will join later என்று அதே சிரிப்புடன் கூறியது அலுவலகம் வந்த பின்னும் என் காதில் ஒலித்துக் கொண்டிருக்கிறது.

கம்பன் காவியத்தில் ஆசை அண்ணன் , அன்புத் தம்பி

திரு அத்தாழநல்லூர் கிருஷ்ணன் வரதராசன் (அ . கி. வரதராசன்) ஐயா எழுதிய கம்பன் காவியத்தில் ஆசை அண்ணன் அன்புத் தம்பி புத்தகம் படித்த உடன் அதை பற்றிய என்னுடைய பதிவினைப் போட வேண்டும் என்று தோன்றியது. இது எந்த வகையிலும் நூல் ஆய்வு அல்ல. கம்பனையும் அ கி ஐயா வையும் பற்றி பேசும் அளவிற்கு எனக்கு அறிவும் அனுபவமும் இல்லை. ஆகவே இதை நூல் ஆய்வாகப் பார்க்க வேண்டாம் என்பது என்னுடைய தாழ்மையான வேண்டுகோள் .

புத்தகம் பற்றி:

வானதி பதிப்பகம் வெளியிட்டுள்ள இந்த புத்தகத்தில் மொத்தம் 216 பக்கங்கள். அட்டை படத்திலேயே மாயாபஜார் S V ரங்காராவ் போல ஒரு உருவம் - போர் ஆயுதமான கதையுடன்.. ஓரளவுக்கு யார் என்று ஊகிக்க முடிகிறது.. மற்றும் அண்ணன் தம்பி போன்ற இரு முகங்கள். அசுர குலத்தில் இருந்து யாரையோ பற்றி பேசப்போகிறார் என்பது இங்கேயே தெரிகிறது.

12.05.2017 அன்று புதுச்சேரி கம்பன் விழாவில், அக்கழகத்தாரால் வழங்கப்படும் கம்பவாணர் புலவர் அ . அருணகிரி அறக்கட்டளை கம்பன் ஆய்வு நூல் பரிசை பெற்ற நூல் இது.

மொத்தம் 10 கட்டுரைகள் கொண்ட இந்த புத்தகத்தில் முதல் 12 பக்கங்கள் முனைவர் சுப. திண்ணப்பன் ஐயாவின் முன்னுரை. இலக்கியத்தையும் இலக்கணத்தையும் கரைத்து குடித்த இவரின் எழுத்துக்கள் புத்தகத்தை படிக்க மேலும் ஆர்வத்தைக்  கூட்டுகிறது. கம்பன், திருவள்ளுவர், திருமூலர்  என்று அனைவரையும் மேற்கோள் காட்டி ஒரு கருத்து கலவையை கொடுத்திருக்கிறார். புத்தகத்தின் நோக்கத்தை தெளிவாக அவருக்கே உரிய பாணியில் மேற்கோளுடன் காட்டியிருக்கிறார். முற்பகுதி ஒப்பீடு நோக்கிலும், பிற்பகுதி விளக்க நிலை நோக்கிலும் "குணங்களால் உயர்ந்தான்" எனக் காட்டும் முயற்சியே இந்நூல் என்று தெளிவாகக்  குறிப்பிடுகிறார்.

இந்த நூலிற்கான  மதிப்புரையை  வழங்கியவர் நிறைய தமிழ் பண்களை கர்நாடக இசை வடிவம் கொடுத்து பாடக்கூடிய பாடகி, பேச்ச்சாளர், எழுத்தாளர், சென்னை கம்பன் கழகத்தின் இணைச் செயலாளர் என்ற பல பெருமைகளைக் கொண்ட கலைமாமணி முனைவர் திருமதி சாரதா நம்பி ஆரூரன் அவர்கள். நூல் ஆசிரியரை வாய் நிறைய அண்ணா என்று அழைக்கும் இந்த அன்புத்  தங்கை ஒன்றல்ல இரண்டல்ல 22 பக்கங்கள் இந்த நூலை அலசி ஆராய்ந்திருக்கிறார் என்பது இந்த நூலின் சிறப்பு. 

இராமாயணத்தின் அறத்தைப்  பற்றி பேசி விட்டு  ஒவ்வொரு தலைப்பையும் ஆய்வு கோணத்தில் அணுகியுள்ளார் என்பதே என் கருத்து அண்ணனுக்கு (நூலாசிரியருக்கு) எந்த விதத்திலும் தங்கை சளைத்தவர் அல்ல என்பதை 22 பக்கத்திலும் நிரூபித்திருக்கிறார். சுமார் 180 பக்கத்தின் கருத்தை  ஒரு 22 பக்கத்திற்குள் சுருக்குவதோடு மட்டுமல்லாமல்,  பல நூல்களில் இருந்து தகுந்த  மேற்கோள்களைக்  காட்டி, நூலாசிரியர் சொன்னதையெல்லாம்  சொல்லியும் விடாமல் சுவை கூட்டியிருக்கிறார். நூலாசிரியர் சொற்களை நுணுகி ஆராயும் திறனை இவர் ஆராய்ந்த விதம் அருமை. 

அடுத்த 6 பக்கத்திற்கு டாக்டர் ந. செல்லகிருஷ்ணன் அவர்களின் அணிந்துரை. இவரும் நூலிற்குத்  தேவையான அணிந்துரையை கச்சிதமாகக்  கொடுத்திருக்கிறார். 

இந்த 43 பக்கங்கள் வரை மூன்று ஜாம்பவான்கள் எழுதிய எழுத்தில் ஒன்று தெளிவாக தெரிகிறது. இவர்கள் மூவரும், கம்பனையும், தமிழையும், இந்த நூலையும் கரைத்துக்  குடித்தவர்கள் என்றாலும், நூலாசிரியருக்குத்  தகுந்த மரியாதையை கொடுத்து, தங்கள் எல்லைக்குள் நின்று தேவையானதை மட்டுமே எழுதியிருக்கிறார்கள். 

அடுத்து என்னுரை என்ற ஆசிரியரின் உரை. பல சொந்தங்கள் இருந்தாலும் அண்ணன் தம்பி என்கிற உறவினை எடுத்துக்கொண்ட நோக்கத்தில் தொடங்கி 

பறவை இனத்தவர்கள் 

குரக்கு இனத்தவர்கள் (குரங்கினத்தை இப்படித்தான் நூலாசிரியர் கூறுகிறார் - ஏன் என்று படித்து தெரிந்துகொள்ளுங்கள்)

அரக்கர்கள் 

மானுடர்கள் 

இந்த நால்வகைச் சகோதரர்கள் பற்றிச் சிறியதொரு பொது கண்ணோட்டத்தை முதலில் சொல்லிவிட்டு இறுதியாக கும்பகருணன் பாத்திரப் படைப்பைக் கம்பன் கவிதை நயம் மூலம் இரசித்து, தான் பெற்ற இன்பத்தை நம்முடன் பகிர்ந்து கொண்டு நன்றியுரையும் கூறுகிறார் நூலாசிரியர். 

பறவை அண்ணனின் பாசம்  என்ற முதல் கட்டுரையில் சடாயுவும் சம்பாதியும் பற்றி விவரிக்கிறார். சடாயு தம்பி; சம்பாதி அண்ணன் . இவர்கள் இருவரிடையே சிறு வயதில் ஏற்பட்ட போட்டியைப்  பற்றி எழுத ஆரம்பித்து அதில் எப்படி சம்பதியின் சிறகுகள் எரிந்து போயின என்று சுவாரஸ்யமாகக்  கூறியிருக்கிறார். பிறகு அனுமன் சம்பாதி சந்திப்பு ; இருவரின் உடல் வலிமையை கம்பன் வர்ணிப்பது தொடங்கி சடாயுவின் மரணத்தை அனுமன் மூலமாகத்  தெரிந்துகொண்ட சம்பாதி தன் தம்பியின் மேல் உள்ள பாசத்தில் அவன் கண்கள் குளமாகாமல் கடல் ஆகிவிட்டன என்று கம்பன் கூறுவதை அவரைப்  போலவே அழகாக கூறியுள்ளார் ஆசிரியர். பாசத்தின் வெளிப்பாட்டை

"வெங்கதம் வீசிய மனத்தன், விம்மலன், 

நன்கு படம் பிடித்துக் காட்டும் சொற்களை அழகாக விவரித்து உள்ளார். 

சடாயுவின் மரணத்திற்கு , யமனை வசை பாடும் போது. 

‘காலனே என் காலடியில் வாடா!
உன்னை என் காலால் எட்டி உதைக்கிறேன்.’

என்கிற பாரதியின் வரிகளை நினைவு படுத்துகிறான்  சம்பாதி.

பறவை இனத்தை கம்பன் கூறியதை நயம் கருதி அவர் பாடல் மூலமாகவே சொல்லி ஆங்காங்கே ஆசிரியர் அதை விட அழகாகச்  சொல்லி ஆச்சரியப்பட வைக்கிறார். 

இராமன் சீதையைப் பிரிந்ததால் எப்படி இருந்தான் என்று கம்பன் கூறும்போது
இன் உயிர் இன்றி ஏகும் இயந்திரப் படிவம்
என்று பதிவு செய்கிறான்.
அதாவது உயிர் இல்லாமல் ஆனால் இயக்கம் மட்டும் கொண்ட ஓர் இயந்திரப் படிவம் போல் இருந்தான்
எனக் கூறுகிறான்.
ஆம் சுமார் ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னால், கம்பன் கண்ட அறிவியல் தெளிவுதானே நவீனக் கண்டுபிடிப்பான ROBOT! அதாவது இன்னுயிர் இன்றி ஏகும் இயந்திரப் படிவம்

மெய்ஞானம் தரும் காப்பியத்தில் விஞ்ஞானம் கண்டிருக்கிறார் ஆசிரியர்.

அடுத்ததாக  குரக்கினத்து அண்ணன் கொண்ட பாசத்தை  விவரிக்கிறார். அண்ணன் வாலி தம்பி சுக்ரீவன். இவர்களுக்கு அப்பா வேறு அம்மா ஒருவர் என்ற அதிர்ச்சி தகவலுடன் இந்த கட்டுரை பயணிக்க தொடங்குகிறது. 

மோடு தெண் திரை முரி தரு கடல் என முழங்கி 

என்று துவங்கும் பாடலில் உள்ள உயர்வு நவிற்சி அணியை சுட்டி காட்டவும் தவறவில்லை நூலாசிரியர். சில பாடல்களுக்கு வரிக்கு வரி வார்த்தைக்கு வார்த்தை அர்த்தம் கூறும் இந்த கட்டுரையில் நூலாசிரியர் கம்பன் காட்டும் குரக்கினத்தின் மீதும் மிகுந்த அன்பு வைத்திருந்தார் என்று புலப்படுகிறது. வாலி இராமன் போர் முடிந்து வாக்குவாதம் முடிந்து இராமனிடம் வாலி கேட்ட முதல் வரமே தன் தம்பிக்காக என்ற சுவையான தகவலை நூலாசிரியர் குறிப்பிடுகிறார். சரியான சிந்திக்காத  வாலியின், பெரிதினும் பெரிதான உள்ளத்தை கம்பன் படம் பிடித்து கட்டுவதை நல்ல திரைக்கதை மூலம் நூலாசிரியர் நமக்கு காட்டுகிறார். வாலி  தன் உயிர் பிரியும்  நேரத்தில் இராமனிடம் பேசிய  பேச்சு முழுக்க அவன் தம்பியைப்  பற்றி தான் இருந்தது என்று பார்க்கும் போது, குரங்கிலிருந்து வந்த நாம் மட்டும் ஏன் சொந்தங்களை பொதுவாக தொலைத்துக் கொண்டிருக்கிறோம் என்ற கேள்வி தொக்கி நிற்கிறது.

மானிட சகோதரர்களிடையே நிலவிய அன்பின் வலிமையை அடுத்த கட்டுரையில் ஆசை அண்ணன் , அன்புத் தம்பி என்ற தலைப்பில் எழுதியுள்ளார் நூலாசிரியர்.  கடவுளின் அவதாரம் என்று போற்றப்படும் இராமனே கோபத்தின் வடிவாக சித்தரிக்கப்படுகிறான். இதுவுமே அவன் தம்பி லட்சுமணன் மீதுள்ள  பாசத்தினால்தான். இந்தரஜித்துடன் போர் புரிந்து லட்சுமணன் மூர்ச்சையாகி கிடைக்கும் நேரத்தில் கம்பன் தன் பாட்டின் மூலம் போர்க்களத்திற்கு அழைத்துச் சென்றார் என்றால் நூலாசிரியர் போர்க்களத்தை தன் எழுத்தின் மூலம் நம் கண் முன்னே கொண்டு வருகிறார். தான் படைத்த கதாநாயகனை கேடு இலாதான் என்று கம்பனே கூறுகிறான். தன் தம்பியின் மேல் உள்ள பாசத்தில் நடுநிலை தவறி இராமன் எப்படி அடைக்கலம் தர வேண்டியவர்களையே  கோபித்துக்கொள்கிறான் என்று ஓரிடத்தில் தீர்க்கமான கருத்துக்கள் மூலம் முன் வைக்கிறார் நூலாசிரியர். அதே  போல் இராமன், லட்சுமணன், பரதன் சத்ருகுணன் ஆகிய நால்வரிடையே இராமன் நிலை அண்ணன் என்பது மட்டுமே; பரதன் இலட்சுமணன் இருவர் நிலையும் தம்பியர் என்பது மட்டுமே. 

தகுந்த ஆதாரங்களோடு, பாடல்களோடு , விவரங்களோடு இக்காப்பியத்தில் காணப்படும் மானிட இடம், பறவை இனம், குரக்கு இனம் ஆகிய எந்த இனத்துச் சகோதரர்களை எடுத்துக்கொண்டாலும், எந்த ஒரு பாத்திரமும் "அண்ணன் -தம்பி" என்ற இரு நிலைகளிலும் ஒளி வீசிப் பிரகாசிப்பதாகக் காண முடியாது என்ற தீர்க்கமான முடிவோடு அடுத்த ஏழு  கட்டுரைகளில் இந்த நூலின் நாயகன் கும்பகருணனின் புகழைப் பாடுகிறார். 

கம்பராமாயணம் பாலகாண்டம், அயோத்தியா காண்டம், ஆரண்ய காண்டம், கிட்கிந்தா காண்டம், சுநந்தர காண்டம், யுத்த காண்டம் எனும் ஆறு காண்டங்களையும் நுாற்றுப்பத்தொன்பது (119) படலங்களையும் உடையது.

இப்பேற்பட்ட காப்பியத்தில், மூன்றாவது காண்டத்தில் (ஆரண்ய காண்டம்) அறிமுகம் காணும் கும்பகருணனைப் பற்றி நூலாசிரியர் 4, 5, 6 என்று மூன்று கட்டுரைகளில் அறிமுப்படுத்துகிறார். சூர்ப்பனகை மூலம் முதன் முதலில் இவனின் பெயர் சொல்ல படுகிறது. அதுவும் சொல் பிசகியதால் எப்போதும் தூங்கும் வரத்தை பெற்ற கும்பகருணன் என்று அவ்வளவாக சிறப்பானதொரு அறிமுகம் இல்லை. ஆனால் மிக அதிகமான பாடல்களைக் கொண்ட படலம் இந்த கும்பகருணன் வதைப்படலம் தான். (மொத்தம் 360 பாடல்கள்) 

குன்றினும் உயர்ந்த தோளான் என்ற வரிகள் இடம்பெறும் நன்று இது கருமம் என்னா என்று துவங்கும் பாடலில், கூறாமல் கூறும் கருத்தினை விவரிக்கும் நூலாசிரியரின் எழுத்துத்திறமையை வியக்காமல் இருக்க முடியவில்லை. கும்பகருணனின் கிடந்த, அமர்ந்த, மற்றும் நின்ற கோலத்தை கம்பன் தன் பாட்டின் மூலம் விவரிக்கிறான் என்றால் நூலாசிரியர் அந்த பாடல்களுக்கு உயிர் கொடுக்கிறார். 

பிறகு பிற பாத்திரங்கள் வாயிலாகத் தரப்படும் கும்பகருணன் பற்றிய செய்திகளை ஒரு கட்டுரையில் சுவை குறையாமல் தருகிறார். மீண்டும் இங்கு உயர்வு நவிற்சி அணி தெரியும் 

தோளொடு தோள் செலத் தொடர்ந்து நோக்குறின் 

என்ற பாடலைத்  தருகிறார்.. . 

தாள் உயர்த்தி தாமரைத் தளங்கள் தம்மொடும் 

என்று ஆரண்ய கண்டத்தில் உள்ள சூர்ப்பனகைப் படலத்துப் பாடலை இங்கே கொடுக்க மறக்கவில்லை நூலாசிரியர். இப்பேற்பட்ட தோள் கொண்ட இராமன் கும்பகருணன் தோளின் பரப்பைப் பார்த்து வியந்து நிற்கிறான். காப்பிய நாயகன் இராமனின் வாய் மொழியாக  நூலின் நாயகனான அசுரர் குலத்தின் கும்பகருணனை கம்பன் பாடியுள்ளார் என்ற நுட்பத்தையும் இராமனை விடவும் கும்பகருணனை எவ்வளவு நூலாசிரியர் வியக்கிறார் என்ற கருத்தையும்  ஒரு சேர இந்த கட்டுரையில் போகிற போக்கில் பதிவிடுகிறார்.  

அடுத்த  கட்டுரை அன்புத்  தம்பி  என்று 37 பக்கங்கள் ஒதுக்கி எழுதியிருக்கிறார். காரணம் கம்ப இராமாயணத்தில் கும்பகருணன் என்னும் உடன்பிறப்புப் பாத்திரம் மட்டும் தான், அண்ணன் , தம்பி என்ற இரு நிலைகளிலும் ஒப்பின்றி ஒளிர்கின்றது. அண்ணனின் உயிரைக் காப்பாற்ற வேண்டும் அண்ணனின் உயிரைக் காக்க , தனக்கு இருக்கும் இறுதி ஆயுதம் தன்னுடைய உயிர் என்னும் நோக்கத்தில் தான் அவன் உயிரை விடுகிறான். இடிப்பாரை இல்லாத ஏமரா  என்ற நிலைக்கு அண்ணன் தள்ளப் பட்டுவிடக் கூடாது என்ற நோக்கத்தில் செய்யப்பட்ட உயிர் தியாகம் தான் கும்பகருணனின் மரணம் என்று நூலின் நாயகனுக்காக வாதாடுகிறார் நூலாசிரியர். அண்ணன் செய்த தவறை சுட்டி காண்பிக்கும்போது கூட "உனக்கு நலமளிக்கும் சிலவற்றைச் சொல்ல அனுமதிப்பாய் " என்று அண்ணனை வேண்டிக்கொண்ட பின்னரே இந்த தம்பி பேச ஆரம்பிக்கிறான். 

முழுக்க முழுக்க கூர்மையான சொற்கள் கொண்டு கும்பகருணன் தன் அண்ணனுக்கு நல்லுரை கூறும்போது நடுவில்  பொருத்தமான  நாலடியார் பாடலையும் நினைவு கூறுவது நூலாசிரியரின் பரந்த விரிந்த தமிழறிவை சுட்டுகிறது.நூலின் சுவையை கூட்ட சுமார் 1,300 பாடல்களை   fast-forward  செய்து விவரித்த விதம் அருமை அருமை.  போருக்கு போக வேண்டிய காரணத்தை இராவணன் கும்பகருணனிடம் சொன்ன உடனே இந்த அன்புத்தம்பியிடமிருந்து புறப்பட்ட சொல்லம்புகளை  அழகாக எளிய விதத்தில் எடுத்துரைக்கிறார்.  நூலாசிரியரின் பார்வையில் அண்ணனும் உயிர் வாழ வேண்டும்; சீதையும் விடுவிக்கப்பட வேண்டும் என்று விரும்பும் கும்பகருணன், அண்ணன் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதை எந்த விதமான ஒளிவோ, மறைவோ இல்லாமல், நேரடியாக, வெட்டு ஒன்று துண்டு இரண்டாகச் சொல்லிவிடுகிறான்.

ஆனால் கும்பகருணன் செஞ்சோற்றுக் கடனுக்காக தன் உயிரை விடவில்லை என்ற நிலைப்பாட்டை ஒரே கட்டுரையில் நூலாசிரியர் 3 4 இடங்களில் விவரித்த நோக்கம் தான் புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை. 

அடுத்த கட்டுரையை கடைசியில் பார்ப்போம். இப்போது 41 பக்கம் இருக்கும் 9ஆவது கட்டுரை ஆசை அண்ணன்  என்ற தலைப்பில் கும்பகருணனை  அனைவரும் ஆசை படும் அண்ணனாக, தகுந்த ஆதாரங்களோடு (கம்பன் காட்டும் 9 பாடல்களில் சிலவற்றை எடுத்துக்கொண்டு) காட்டியிருக்கிறார் நூலாசிரியர் . கர்நாடக இசை கச்சேரியில் ஒன்றிரண்டு  ஸ்வரங்களை வைத்து வெகு நேரம் ஆலாபனை செய்வார்கள். அப்படி முந்தி வந்து இறைஞ்சினானை  என்ற பாடலில் வந்த உய்ந்தனை என்கிற வார்த்தையை வைத்து கச்சேரி நடத்தியிருக்கிறார். வீடணன் ஏன் இராமனை விட்டு வர கூடாது என்பதற்கு  பல காரணங்களை (அறிவுரைகளாக) சொல்லாமல் தன் வாதத்தை தம்பி வீடணன் ஏற்றுக்கொள்ளும்படியும் கூறும் இடத்தில் மனதில் அசையா சிம்மாசனம் போட்டு உட்கார்ந்துகொள்கிறான் இந்த ஆசை அண்ணன். குரக்கினத்து அண்ணனை போலவே இவனும் தம்பியின் உயிரைகாப்பாற்ற இராமனிடம் கடைசி நேரத்தில் வேண்டுகிறான். . . 

8 ஆவது  மற்றும் 10 ஆவது  கட்டுரைகள் அருமைத் தம்பிதானா  - உரைகல்  என்றும் மற்றும் ஆசை அண்ணன்தானா  ? - உரைகல்  என்ற தலைப்புகளில் நூலின் நாயகன் கும்பகருணன் உண்மையிலே ஆசை அண்ணனாகவும் அருமைத் தம்பியாகவும் இருக்கிறானா என்று மீண்டும் சோதனை செய்து பார்த்துவிடுகிறார் நூலாசிரியர். எவ்வழியோர்களும் இரங்கி ஏங்கினார் என்ற பாட்டின் மூலம் எல்லோரும் மதிக்கும் எல்லோரிடம் அன்பு செலுத்தும் கதாபாத்திரமாகவும் இருந்தான் நூலின் நாயகன் கும்பகருணன். அண்ணன் இராவணனுக்கு அன்புத் தம்பியாகத்தான் கும்பகருணன் இருந்தான் என்பதற்கு இந்தக் கண்ணீரே உரைகல்  . மனம், காயம்,  வாக்கு என்ற மூன்று வகையிலும் ஆசை அண்ணனாக கும்பகருணன் எப்படி ஒளிவீசி நிற்கிறான் என்பதை கண் முன்னே காட்டுகிறார்.

முடிவுரையில் கும்பகருணன் தொடர்பாக வால்மீக்கியின் மூலக்காப்பியதில் இருந்து கம்பன் எப்படி மாறுபடுத்தியிருக்கிறான் என்பதை நூலாசிரியர் அழகாகவும் ஆழமாகவும்  பட்டியலிடுகிறார். அதோடு நில்லாமல் கம்பன் மூலக் கதையிலிருந்து பல மாற்றங்களை செய்த போதிலும் அவற்றிற்கான காரணங்களையும் பட்டியலிடுகிறார். 

நம் கற்பனையை வளர்த்துக் கொண்டு,  இந்த நூலின் நாயகன் கும்பகருணனை, எவ்வளவு பெரியவன் என்று எண்ணினாலும் நாம் கொண்ட அந்த எண்ணத்தை விட அதிக மடங்கு பெரியவன் ஆக்கி நிற்க வைக்கிறார் நூலாசிரியர். (எண்ணினும் பெரியன் ஆன)

வேறொரு புத்தகத்தோடு சீக்கிரம் உங்களை சந்திக்கிறேன். 

பேசாமல் இருக்கலாம்

எழுதி ஒரு வருடம் ஆகிவிட்டது என்று எனக்கு அடிக்கடி நினைவூட்டிய அத்தனை பேருக்கும் நன்றி.

என்னோடு நான் அதிக நேரம் செலவிடாமல் போனது காரணம் இல்லை. தனிமையில் நான் நினைத்தது, அனுபவித்தது, பேசியது, பேசாமல் போனது, எல்லாம் எனக்குள் பதிந்துவிட்டது. வெளியில் எங்கும் பதிய வைக்க எனக்கு உந்துதல் இல்லாமல் போனது கூட காரணமா இருக்கலாம். சரி சோம்பேறிதனத்திற்கு இவ்வளவு விளக்கம் தேவை இல்லை என்று சொல்வது எனக்கு கேட்கிறது.

சமீபத்திய அனுபவம் - பேச்சுக்களை பற்றியது.. நிறைய பேச்சினை கேட்டது; பேச்சினை பற்றி எழுதலாம் என்று முடிவெடுத்ததன் விளைவு தான் இந்தப்  பதிவு. நான் வளர்ந்த காலத்தில் எனக்கு சொல்லிக்கொடுத்தது நான் பார்த்தது எல்லாமே இரு வகை பேச்சு தான். உண்மை பேசுவது; பொய் பேசுவது; சில நேரம் இந்த இரண்டும் இல்லாமல் நல்லது பேசுவது (நேர்மறையாக பேசுவது) ; கெடுதல் பேசுவது (எதிர்மறையாக பேசுவது)  என்று ஆகியது. சில நேரம் பேச்சில் ஒருவரை பற்றி அவர் முன் பேசுவது; அவருக்கு பின்னால் பேசுவது என்று மருவியது; சில நேரம் பழமையை பேசுவது; புதுமையை பேசுவது; சில நேரம்  மேடைகளில் பேசும்போது தானே தயாரித்து பேசுதல் இல்லை ஒருவர் பேசியதை அப்படியே ஆச்சு பிசகாமல் பேசுவது; இப்படி எப்படி பார்த்தாலும் இரு வகை பேச்சிற்குள் அடங்கி விடும். இதை எல்லாம் பேசுவதற்கும் எந்த தடையும் இருக்காது.

உனக்கென்ன எல்லா இடத்திலும் பேசி விடுகிறாய் என்று சொல்பவர்களிடம் என்னுடைய பதில் வெறும் சிரிப்பு மட்டுமே. ஏன் என்றால் நினைத்ததை பேச முடிகிறதா என்றால் கேள்விக்குறி தான். நான் சந்தித்த சில சூழ்நிலைகள் 

1. நேரடியாக பேசுவது: மனதிற்கு பட்டதை எதையும் யோசிக்காமல் பேசுவது - இதில் சிக்கல் என்ன வென்றால் - எல்லோரிடமும் எல்லா இடங்களிலும் இதை பேச முடிவதில்லை  - பேசி விடுவேன் என்று சொல்பவர்கள் கூட ஏன் பேச வில்லை என்றால் " புரிந்து கொள்ள அவனுக்கு தகுதி இல்லை என்று ஒரு வழி வழிவார்கள்"

2. புகழைப்  பேசுவது: ஒரு விஷயத்தை பாராட்டினால் பாராட்டாக பார்க்காமல் எதோ காரியம் ஆவதற்காக பேசுவது போல் தோன்றுகிறது. ஆகவே உண்மையில் பாராட்ட வேண்டுமென்றாலும் பேச முடிவதில்லை.

3. குற்றத்தை சுட்டிக்காட்டுவது: நமக்கு நெருக்கமானவர்களை பற்றி அவர்களிடம் உள்ள குறையை சொல்லலாம் என்றால் உரிமையில் அடித்து மீறுகிறாய் என்று பெயர் தான் மிச்சம். ஆனால் அதே தவறை மற்றவர்கள் சுட்டி காட்டும்போது  அவர்கள் ஏற்றுக்கொள்வதை பார்க்கும் போது மௌனம்  கைகொடுக்கும்.

4. நடந்ததை பேசுவது: சமயத்தில் நம்மை யாராவது தவறாக நினைத்துக்கொண்டால் அவர்களுக்கு புரிய வைப்பது நம் இயல்பு தான் - ஆனால் அப்படி புரிய வைத்தால் நீ செய்வதை உண்மையான அன்பு உடையவர்கள் புரிந்து கொள்வார்கள் என்று எவனோ சொன்னதாக ஒரு மேற்கோள் காட்டி சம்பந்தமே  இல்லாதவர்கள்  வந்து நம் வாயை அடைத்து விடுவார்கள்.

5. ஊடகம் :  மனசார உணரும் உணர்வுகளை சரியாக பிரதிபலிக்க தெரியாத facebook, whatsapp இதில் பேசி எதாவது தப்பு நடந்து விட்டால் உண்மையான உணர்வுகளை உணர்த்த நேராக சென்றால் அனுமதி மறுக்க படும்போது பேச முடியாமல் போகிறது.

6. சந்தேகம் வரும்போது: நமக்கு மிகவும் நெருக்கமானவர்கள் யாரவது நம்மை பற்றி எங்கோ கேள்வி பட்ட செய்தியை வைத்து அதை நம்மிடமே கேட்டு தெரிந்து தெளிவு படுத்திக்கொண்டால்  பரவாயில்லை - ஆனால் நெருப்பில்லாமல் புகையாது என்று நம்மிடமே புலன் விசாரணை செய்யும் போது நமக்கு பேச தோன்றாமல் போவதை தடுக்க முடியாது.

7. வயசானவர்களிடம் பேசுவது; சில வயசானவர்களிடம் பேசும்போது அவர்கள் செய்யாதது எதையும் இந்த தலைமுறையினர் செய்து விட வில்லை என்று சொல்லும்போது அவர்களின் வயதிற்கு(மட்டுமே) மதிப்பளித்தோ அல்லது பேச புடிக்காமலோ  பேச முடியாமல் போகலாம் 

8. அடுத்தவர்களை பற்றி நம்மிடம் பேசும்போது: சிலர்  தெரிந்து தான் பேசுகிறார்களா என்றே தெரியாது சில நேரம். நமக்கு நன்று தெரிந்தவர்களை பற்றி நம்மிடமே பேசும்போது இவர்களுக்கு தெரிந்தது இவ்வளவு தான் என்று பேசாமல் இருக்கலாம். இல்லை என்றால் நம்மிடம் அடுத்தவர்களை பற்றி சொன்னது போல் நம்மை பற்றி அடுத்தவர்களிடம் சொல்லுவார்களோ என்ற எண்ணத்தில் பேச்சினை தவிர்க்கலாம்.

யோசிக்க யோசிக்க நிறைய சந்தர்ப்பங்களில் பேசாமல் இருப்பது புத்திசாலித்தனம் என்று கூட தோன்றும். அப்படி தோன்றும்போது கூட தவறு நடக்கும் இடத்தில்  பேசாமல் இருப்பது தவறுக்கு துணை போவது போல் ஆகும் என்று எங்கேயோ எப்போதோ  எதற்கோ யாரோ சொன்னதை இங்கே சொல்லிவிட்டு அமைதியை போவதும் சிலரது பழக்கம். எது எப்படியோ நம்ம  தான் ஸூதனமா பாத்து நடந்துக்கனும்.

பேசி வரும் பிரச்னையை விட பேசாமல் வரும் பிரச்னையை சமாளிப்பது எளிது என் சிற்றறிவு அனுபவம்...